Harry Kunz is de drijvende kracht achter het Eagles Nest opvangcentrum in de Australische provincie Queensland. Hij is al vijf jaar op zoek naar iemand die het werk over enige tijd van hem kan overnemen, maar heeft nog geen geschikte kandidaat gevonden. Nu heeft hij besloten het hele terrein, inclusief zijn huis, gratis weg te geven.

opvolger
Foto: Harry Kunz/Facebook

De enige belofte waaraan de opvolger (of opvolgers) zich moet houden, is dat hij of zij Kunz’ werk voortzet en het centrum met net zoveel hart en ziel als hij zal runnen. Dat houdt in: elk jaar meer dan 1200 gewonde of verweesde inheemse dieren opvangen, en ze optimaal verzorgen. Het terrein ligt in de Atherton Tablelands, een prachtige hoogvlakte ten zuidwesten van de stad Cairns.

Wietplantage
Kunz heeft in de loop der jaren heel wat vreemde voorstellen gehad. Drugsdealers beloofden hem 100.000 dollar per jaar als ze een wietplantage mochten runnen op zijn grondgebied. Anderen stelden voor het centrum te verbouwen tot dierentuin, nadat ze de afmetingen van zijn vogelverblijven zagen. En weer andere geïnteresseerden dachten dat ze genoeg in huis hadden voor de verzorging van de wilde dieren omdat ze zelf een hond of kat hadden. Kunz sloeg al deze gegadigden – begrijpelijk – af. Kunz:

“Ik doe dit al bijna 30 jaar, en ik wil dat het opvangcentrum blijft zoals het is. Ik wil niet dat alles verloren gaat wat ik met mijn eigen handen en mijn eigen geld heb opgebouwd.”

Hart voor zijn dieren
Kunz kwam in 1982 in Sydney aan, vanuit zijn geboorteland Oostenrijk. Hij was verbijsterd dat Australische dierenartsen gewonde inheemse vogels, zoals rosékaketoes, gewoon een spuitje gaven. ‘Ik wist niet wat ik zag. In mijn ogen was het een prachtige vogel met slechts een gebroken vleugel – iets wat eenvoudig op te lossen was. Ik kwam erachter dat grote geelkuifkaketoes hier voor $10 over de toonbank gingen, terwijl ze in Oostenrijk 3000 dollar kostten.’ Die ervaringen brachten hem ertoe een opvangcentrum te starten, waar hij inmiddels 78 procent van de binnengebrachte gewonde dieren met succes geneest.

Stop de jacht
Kunz ziet het als zijn ‘grootst haalbare succes’ als hij de lokale bevolking ertoe kan bewegen te stoppen met plezierjacht. ‘98 procent van de jachtpartijen wordt voor het plezier gehouden. Dit vond ik een schokkende ontdekking. Soms hoor ik mensen zeggen ‘volgend jaar is dit dier volwassen, en dan kan ik het neerschieten’. In het weekend gaan groepen vrienden drinken in de pub, om daarna met hun geweren de natuur in te trekken en alles af te schieten wat beweegt.’ Of er komen kinderen langs met verweesde jonge kangoeroes of wallaby’s, terwijl de vader, die de ouders zojuist heeft vermoord, schaapachtig toekijkt vanuit zijn truck. ‘Een groter, dommer roofdier dan de mens bestaat gewoonweg niet.’

Paradijs
Kunz vangt allerlei diersoorten op die in Queensland voorkomen, zoals roofvogels, kasuarissen (grote loopvogels), emoes en koala’s. Alleen breedneuswombats en krokodillen kan hij geen plek bieden. De dieren zijn, naast neergeschoten, over het algemeen aangereden, aangevallen door honden of katten, of ziek geworden door lukraak verspreide pesticiden of gif. De dieren die niet meer kunnen terugkeren in de natuur blijven in het centrum. Daarom is hij op zoek naar een klein team van gepassioneerde dierenliefhebbers, zoals een echtpaar of een gezin. Bezoekers beschrijven zijn afgelegen terrein, te midden van het regenwoud, warmwaterbronnen en watervallen, als een paradijs:

“Tijdens het ontbijt krijg je gezelschap van de regenbooglori’s. Het is een prachtige plek.”

Keuzeprocedure
Serieuze kandidaten krijgen in het centrum training van Kunz, zolang als dat nodig is. Uit die groep kiest hij de meest geschikte opvolger. Hij draagt al zijn kennis over: hoe subsidies bij particulieren, overheden en bedrijven moeten worden aangevraagd, welke boeren gratis bananen of zoete aardappelen ter beschikking stellen, en alles wat ertussen zit. Kunz:

“Het enige wat ze moeten bezitten, is een grote liefde voor onze planeet en de dieren, en gezond verstand.”

Bron ©Piepvandaag.nl Anne Douqué