De pinguïns die elkaar 16 jaar trouw bleven 

Twee Magelhaenpinguïns zijn elkaar 16 jaar trouw gebleven en behoren daarmee tot de meest trouwe paartjes van het hele dierenrijk. Dit hebben onderzoekers, die de vogels hebben gevolgd, geconstateerd. Zij hebben ook vastgesteld dat de twee vogels om voedsel te zoeken en om te paren jaarlijks tot zo’n 16.000 kilometer afleggen.

Het is een verhaal van epische reizen en liefde die alles trotseert. Hun relatie duurde 16 jaar lang, bijna hun hele broedleven, ondanks het feit dat ze gedurende lange tijd van elkaar gescheiden waren en ze allebei soloreizen van in totaal 320.000 kilometer ondernamen. Maar ieder jaar keerden ze weer naar hetzelfde nest terug om nieuwe kuikens voort te brengen. Nu zijn ze samen oud geworden; normaliter sterven pinguïns 20 jaar nadat ze voor het eerst hebben gebroed. Biologen vonden het verbazingwekkend hoe lang de relatie van dit paartje duurde, want de meeste verbintenissen worden voortijdig beëindigd doordat één van de twee tijdens een lange zeereis omkomt of doordat broedsels mislukken. Kuikens gaan voortijdig dood doordat ze door predatoren worden opgegeten of door honger, omdat de ouders niet genoeg voedsel brengen. En het mislukken van het broedsel leidt altijd tot “echtscheiding”, waardoor allebei een nieuwe partner moeten zien te vinden. De langste relaties die tot nu toe waren waargenomen duurden tussen de vijf en tien jaar, voordat het noodlot toesloeg en een broedsel mislukte.

Het verhaal van dit paartje leest als een roman en is onderdeel van een dertigjarige studie van de Magelhaenpinguïn, één van de meest voorkomende maar ook minst goed begrepen niet-vliegende vogels van onze planeet. Het zomerse broedseizoen brengen zij door aan de kust van Patagonië in zuidelijk Argentinië.  Hier worden 50.000 vogels door onderzoekers geringd, teneinde hun bewegingen te kunnen volgen. Voor het eerst dit jaar konden de vogels door satellieten worden gevolgd, waardoor duidelijk werd wat een enorme afstanden ze afleggen als ze elke winter naar de warmere wateren van Brazilië verhuizen. Tot zes maanden lang leven, slapen en eten ze op de golven, leggen ze zo’n 16.000 kilometer af en keren dan in het voorjaar terug naar hun oude nest en naar dezelfde partner. Dr. Pablo Garcia Borboroglu, onderzoeker van de National Research Council van Argentinië en voorzitter van de Global Penguin Society zegt:

“Ze hebben een ontzettend sterke band en het is ongelooflijk hoe ver Magelhaenpinguïns kunnen zwemmen. En elk seizoen keren ze terug naar hetzelfde nest en dezelfde partner.”

Het grootste deel van het dertig jaar durende onderzoek werden de pinguïns gemonitord op de Argentijnse stranden van Punta Tombo en Cabo Dos Bahias, maar wat ze op zee uitspookten bleef een raadsel, hoewel de onderzoekers ze op zee trachten te volgen maar meestal het spoor bijster raakten. Totdat recentelijk vijftien vogels (die VIP’s werden genoemd: Very Important Penguins) werden uitgerust met nieuwe, lichtgewicht satellietzendertjes, waardoor Dr. Borboroglu en zijn collega’s hun bewegingen veel nauwkeuriger konden waarnemen.

Magelhaen vrouwtjespinguïns zijn meestal een jaar of vijf als ze beginnen te broeden en voor de mannetjes geldt een leeftijd van zeven jaar. De pinguïns komen in september op hun nest aan, dan is het op het zuidelijk halfrond immers voorjaar en vinden in de kolonie van zo’n 100.000 exemplaren hun partner terug doordat ze deze aan het stemgeluid herkennen. Zodra ze weer op hun oude nest herenigd zijn maken de vogels elkaar schoon, om het herstel van hun oude band te symboliseren.

Na het paren legt het wijfje meestal twee eieren. De ouders houden om beurten de wacht boven de eieren terwijl de partner naar zee gaat en dagelijks zo’n 160 kilometer zwemt om vis en inkvis te zoeken. De eieren komen na zes weken uit, waarna de ouders nog een maand bij elkaar blijven om voor de kuikens te zorgen. Als deze oud genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen, vertrekken de pinguïns voor de indrukwekkende reis van ruim 6.000 kilometer naar het noorden en naar hun overwinteringsgebied.

Dr. Borboroglu hoopt er nog achter te komen of de pinguïns elkaar op zee ontmoeten, en of hun routes riskant zijn in verband met scheepvaart of oliewinning. Hij denkt dat pinguïns goede indicatoren zijn voor de visstand van de oceanen, aangezien hun populaties grote variaties kennen, al naar gelang de hoeveelheid vis. Er zijn achttien pinguïnsoorten, waarvan vijf als bedreigd worden beschouwd en zes als kwetsbaar. De aantallen Magelhaenpinguïns zijn aan het begin van de eeuwwisseling dramatisch afgenomen, waarbij sommige kolonies door olievervuiling en afnemende visaantallen zijn gehalveerd. Men schat dat er nog zo’n 1,2 miljoen over zijn.

Gelukkige families – Andere monogame soorten

• Albatros – deze zeevogels leven ongeveer 80 jaar en hebben hun hele leven dezelfde partner. Jarenlang kunnen ze boven open zee rondvliegen voordat ze naar hun nest, gewoonlijk op een afgelegen eiland, terugkeren, om met dezelfde partner te broeden;
• Franse keizersvis− deze vissen zijn hun hele leven (zo’n 15 jaar) bij elkaar en zoeken geen nieuwe partner als één van hen dood gaat. Ze reizen samen en verdedigen hun territorium en voedselgebied zij aan zij;
• Prairiewoelmuis− maar vijf procent van alle zoogdieren is monogaam. Deze woelmuis behoort tot dit selecte gezelschap dat levenslang samenblijft, maar dat leventje duurt maar één jaar. Zelfs als het wijfje sterft zoekt het mannetje nog geen nieuwe partner;
• Zwarte gier− deze Amerikaanse aaseters, die ongeveer 30 jaar oud worden, bewijzen dat het uiterlijk van je partner niet zo belangrijk is. Ze vallen zelfs andere gieren aan, die van hun partner zijn afgedwaald;
• Kirks Dikdik − deze kleine Afrikaanse antilope heeft zijn hele leven van ongeveer vier jaar een vaste partner. Men dacht eerst dat dit kwam doordat mannetjes zelden meer dan één wijfje tegenkomen, maar recentelijk is gebleken dat de mannetjes trouw blijven zelfs als er andere vrijgezellenwijfjes in de buurt zijn.

Soorten die het niet zo nauw nemen

• Bonobo – deze naaste verwant van de chimpansee is zeer promiscueus. Ze leven in kleine groepen van gemengd geslacht en gaan meer sexuele relaties aan dan welke andere primaat dan ook, zelfs met hun eigen familieleden;
• Bronsvleugel jacana− de wijfjes van deze tropische kustvogel houden er harems van mannetjes op na en legt een groot aantal groepjes eieren waar de mannetjes dan op mogen passen. Om met andere mannetjes te kunnen paren vernielen de wijfjes regelmatig groepjes eieren van concurrerende wijfjes;
• Tuimelaar− dolfijnen paren zowel om voor nageslacht te zorgen als voor de lol, vaak als een vorm van sociaal gedrag. Hun band is kortstondig meestal korter dan een minuut.

Bron ©PiepVandaag.nl Jeanco Lapierre Armande