Wanneer is een varkensstal smerig genoeg om in te grijpen? (video) 

In aanloop naar het Tweede Kamerdebat over dieren in de veehouderij van 24 januari, brengt Animal Rights opnieuw beelden naar buiten van een varkensstal waarin de levensomstandigheden door ieder fatsoenlijk mens als onacceptabel zullen worden beschouwd. In deze varkensstal in de omgeving van Venray leven zeugen en hun biggen onder afgrijselijke condities.

Door heel het geïnspecteerde stallencomplex hangt spinrag bezet met stof, als dichte sluiers van het plafond, wanden en leidingen naar beneden. Het vuil is innig verstrengeld met elektrische installaties zoals ventilatie en verlichting. Er is weinig fantasie voor nodig om te bedenken wat één kortsluiting-vonk hier teweeg zou brengen.

Animal Rights directeur Susan Hartland vraagt zich terecht af wanneer een stal smerig genoeg is om handhavers en de lokale overheid tot ingrijpen te bewegen?

Ingrijpen

De stalbranden-epidemie in Nederland is een van de onderwerpen tijdens het debat op 24 januari. Kortsluiting en problemen met elektriciteit in het algemeen zijn oorzaak nummer 1 voor stalbranden.Campagneleider Erwin Vermeulen: 

“We sturen deze beelden ook naar de NVWA met de vraag om in te grijpen.”

ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal mode

De standaard

Dat varkens leven op roosters boven een gierput gevuld met hun eigen ontlasting is standaard in de varkensindustrie. Dat de dieren hun hele korte leven ammoniak dampen inademen ook. Dat zeugen hun biggen baren en zogen in krappe stangen-kooien evenzeer. Het couperen van staartjes en oormerken gebeurt routinematig. En dat de de stallen troosteloos, prikkelarm, geestdodend zijn is bijna overal hetzelfde. Net als de afwezigheid van daglicht en de mogelijkheid om naar buiten te gaan en te wroeten in aarde. Animal Rights campagneleider Erwin Vermeulen:

“Zelfs zonder de misstanden in deze nieuwe beelden is het leven van varkens in Nederlandse stallen dieronwaardig.”

Dode dieren

5,4 miljoen biggen sterven er jaarlijks in Nederlandse stallen; daar komen nog ongeveer een half miljoen oudere dieren bij die ook nooit het slachthuis halen. Ook op dit bedrijf lagen de dode biggen, achteloos aan de kant gegooid, in de gangpaden tussen de levende dieren. Dit verklaart ongetwijfeld mede het grote aantal vliegen dat zelfs in de winter aanwezig is op de varkens. Achter het bedrijf lagen twee oudere dieren dood, onbedekt, onder een voersilo.

Noodzaak van het filmen

De land- en tuinbouworganisatie LTO en Producenten Organisatie Varkenshouderij POV reageren allang niet meer op de misstanden zelf. Ze concentreren zich samen met CDA kamerlid Jaco Geurts op het afschieten van de boodschappers en het wegzetten van dierenrechtenactivisten als extremisten. Het publiek, de pers en de politiek lijken daar nauwelijks van onder de indruk: de bewuste consument wil graag weten hoe voedsel geproduceerd wordt, objectieve journalisten zien het als hun taak misstanden onder de aandacht te brengen en oprechte politici strijden voor meer rechtvaardigheid.

Animal Rights speelt hierin een cruciale rol door beelden naar buiten te brengen van de omstandigheden waarin de dieren in Nederlandse stallen leven en lijden. Omstandigheden waarvan anders niemand het bestaan zou weten en waartegen dus ook niemand zou kunnen opstaan en optreden. Deze belangrijke signaalfunctie rechtvaardigt een zekere mate van burgerlijke ongehoorzaamheid, zoals dat voor alle emancipatiebewegingen geldt.

Bron:

• Persbericht Animal Rights