Nicole van Gemert“Het gaat goed met de Nederlandse goede doelen”, zo werd in december in verschillende media-uitingen gemeld. Ondanks de kortingen op de subsidies van het afgelopen jaar was er vorig jaar zelfs een bovengemiddelde stijging van 4,7 procent, bleek uit het jaarlijkse verslag van financiële gegevens van het CBF. De opbrengsten uit eigen fondsenwerving zijn de afgelopen 10 jaar met gemiddeld 3,8 procent per jaar gestegen. Daarbij is Nederland een Europese koploper wat betreft geefbereidheid: 77 procent van de Nederlanders geeft aan goededoelenorganisaties (Bron: World Giving Index 2010, Charities Aid Foundation).

Positieve cijfers, hoewel er ook een andere ontwikkeling zichtbaar is: die van een daling in het ledenbestand van natuur- en milieuorganisaties. Uit onderzoek van Vroege Vogels bleek dat de ruim honderd landelijke organisaties nu een kleine 3,9 miljoen leden of donateurs hebben. Dat zijn er bijna 80.000 minder dan een jaar geleden. Aan aandacht voor dier, natuur en milieu is duidelijk nog een wereld te winnen. Niet alleen in geefbereidheid, ook in het bewustzijn van de gemiddelde Nederlander.

Een voorbeeld. Het uitzicht op het plein bij het glazen huis in Leiden, waar de 3FM-dj’s eind december actie voerden om geld in te zamelen voor moeders die zijn beschadigd door oorlog, was enigszins dubbel. Prachtig vanwege een plein vol betrokkenheid voor dat goede doel. Maar de talloze jassen met bontkragen van echt bont wezen op onwetendheid over iets dat óók belangrijk is: dierenleed. Tussen al die mensen met goede intenties bestond zichtbaar nog te weinig bewustzijn over de herkomst van hun kraag. Onwetendheid over de herkomst van bont is wat mij betreft de belangrijkste oorzaak van de explosieve stijging van het dragen ervan.

Ik noem de bontindustrie regelmatig de verborgen bio-industrie. Verborgen, omdat het dierenleed dat achter bontkragen zit zich voornamelijk over de grens afspeelt. Talloze rijen farms in China waar wasbeerhonden vanwege de enorme vraag soms levend gevild worden. Wildklemmen in de uitgestrekte bossen van Canada, waar coyotes en allerlei andere dieren dagenlang bekneld zitten en van ellende hun eigen poten afbijten. Presentator Arie Boomsma werd deze week nog misleid door de bewering dat zijn jas met coyotebont afkomstig was van dieren die anders een hongerdood zouden sterven. Niet waar: onderzoek wijst uit dat naarmate de prijzen voor coyote-bont stijgen, het aantal vangsten met wildklemmen stijgt. Dit heeft niets te maken met soortenbeheer, maar met de bontindustrie.

De missie van Bont voor Dieren om het bewustzijn over dierenleed en bont te vergroten. Met sterke, ludieke acties. ‘Koop geen bont’, is de eenvoudige kern van onze boodschap. En voor de mensen die toch ooit bont kochten en nu spijt hebben: verwijder je bontkraag van je jas en stuur ‘m op naar stichting Bont voor Dieren. Wij gebruiken de kragen voor educatie, zoals gastlessen op scholen. Zo kan bont toch nog op een relatief nuttige manier worden hergebruikt. Laten we hopen op een goed 2012, waarin de steun voor natuur- en milieuclubs weer groeit, gecombineerd met winterse straten en pleinen vol heerlijke warme jassen zonder bont. Mijn wens voor het nieuwe jaar!

Nicole van Gemert
Directeur Bont voor Dieren