Afgelopen donderdag was het dan zo ver, samen met fotograaf en filmer Thomas Schlijper ben ik afgereisd naar Boekarest, Roemenië. De reden voor onze reis: de zwerfhonden, waar zoveel om te doen is en over wiens lot zoveel mensen zich diep ongerust maken, waaronder ikzelf. De afgelopen tijd heb ik ontzettend veel materiaal en informatie toegestuurd gekregen. Achtergrondinformatie over het land, over wetgeving, schrijnende verhalen van dierenbeschermers aldaar en ooggetuigenverslagen, het ene verhaal nog afschuwelijker en verontrustender dan het andere. 

Het RTL 4 Nieuws heeft tot twee keer toe een item gemaakt over de situatie in Roemenië. Hierin werden beelden getoond van grommende, bijtende en valse honden en voerde de Roemeense ambassadeur het hoogste woord en verklaarde helemaal niets te weten van eventuele misstanden rond de zwerfhonden in zijn land.

Ik kon dat niet rijmen met al het materiaal en de verhalen die ik uit Roemenië zelf heb toegestuurd gekregen. Er was dus maar één oplossing… Zelf ter plekke onderzoek doen.

Hier volgt een verslag van mijn eerste dag in Roemenië

De allereerste hond die ik op Roemeens grondgebied zag, was een werkhond van de douane. Een grote herder die de koffers op de band besnuffelde. De eerste zwerfhond zag ik een fractie later, toen we in de auto zaten op weg vanaf het vliegtuig naar onze eerste afspraak en tijdens onze reis zouden we er nog zoveel gaan zien. Ook vaak dood op of langs de weg.

Zwerfhond langs de weg - Roemenië
Zwerfhond langs de weg

Op ongeveer 2,5 uur rijden van de hoofdstad Boekarest ligt Cernavoda, waar Footprints of Joy is gevestigd. Deze opvang is van Save the Dogs, een organisatie opgericht door Sara Turetta, die we later deze reis nog zullen spreken.

We worden op locatie hartelijk ontvangen door general manager Philippe Agostino.

Opvang Cernavoda - Roemenië

Footprints of Joy is een geweldig mooi voorbeeld van hoe het ook kan! Hetgeen wat ik de komende dagen zal zien staat in schril contrast met hoe de honden het hier hebben. De verblijven zijn schoon, de dieren zien er goed uit, ze zijn gezond, fris en vrolijk.

Opvang - Roemenië

Er is hier ruimte voor zo’n 300 honden. Wekelijks worden er aan Footprints of Joy honden aangeboden die zij geen plek kunnen bieden. Wat lijkt me dat moeilijk. Als ze op straat blijven is de kans dat ze worden gevangen en gedood aanzienlijk. Maar er zijn nu eenmaal maar 300 plaatsen. Hoe lastig het is blijkt ook uit gesprekken met de mensen die er werken. Ze zijn allemaal speciaal deze dag naar de opvang gekomen omdat wij er komen filmen en ze willen stuk voor stuk hun verhaal vertellen. Deze mensen trekken zich het lot van de dieren oprecht aan. Er wordt geknuffeld, gelachen en gespeeld met ze. Het voelt er goed ondanks het feit dat deze dieren in een hok zitten te wachten totdat iemand ze komt adopteren. Dat benadrukt Philippe ook steeds:

“We proberen het hier zo aangenaam mogelijk te maken voor de honden, maar het is natuurlijk nooit zo goed als een eigen mandje bij iemand thuis.”

Aan zijn woorden denk ik nog vaak als ik later in een killing shelter (opvang van de Roemeense overheid waar de honden worden gedood) rondloop.

De honden die het geluk hebben hier terecht te zijn gekomen worden uiteindelijk geadopteerd door mensen buiten Roemenië.

Honden met verzorger - Roemenië
Honden met verzorger

Save the Dogs vangt niet alleen honden op, ze hebben ook een sterilisatieproject en een educatief programma. Het is de bedoeling dat kinderen naar de opvang komen om te zien dat honden bijzondere dieren zijn en dat je ze met respect moet behandelen. Educatie is enorm belangrijk. Veel Roemeense kinderen zijn getuige van de gruwelijkheden die honden wordt aangedaan. Ze groeien op in de veronderstelling dat het normaal is om op deze wijze met dieren om te gaan.

De organisatie heeft tevens een goed contact met de burgemeester van de stad waar ze gevestigd zijn. Deze burgemeester heeft al aangegeven niet over te gaan op het doden van honden conform de in september jongstleden ingestelde wet en die macht heeft een burgemeester dus. En waarom zou hij ook? Door het werk van Save the Dogs is de populatie straathonden in Cernavoda enorm afgenomen. Sterilisatie is de enige methode om een populatie kleiner te maken. Het mooiste voorbeeld van het succes van deze methode is de stad Oradea. Daar is de populatie zwerfhonden, dankzij sterilisatieprojecten van Stichting SOS Dogs, in zes jaar tijd afgenomen van 5.000 naar 300 zwerfhonden.

Ik spreek ook nog kort met de dierenarts en de hondengedragsdeskundige verbonden aan Footprints of Joy. Twee ongelofelijk gemotiveerde, jonge vrouwen. Wanneer ik ze naar de nieuwe wetgeving vraag valt het stil. Ze zijn naar eigen zeggen lam geslagen door het feit dat deze wet is aangenomen. Honden worden van de straat gevangen, komen in een asiel terecht en als ze niet binnen twee weken worden geadopteerd, worden ze zonder pardon afgemaakt. Ik realiseer me dan ineens ook terdege dat het hele idee van de dieren vangen, steriliseren, inenten en terugplaatsen helemaal niet meer opgaat. De honden zijn vogelvrij verklaard of ze nu gesteriliseerd en geënt zijn of niet.

De focus dan weerleggen naar adoptie? Ik heb begrepen dat de overheid een campagne is gestart om de adoptie van honden door Roemenen te promoten. Dat klinkt goed, maar mijn bezoek aan een public shelter op vrijdag laat zien dat deze campagne één grote farce is.

Morgen het verslag van de tweede dag.

Een korte documentaire over de situatie in Roemenië zal binnenkort verschijnen hier op PiepVandaag.nl.

Foto’s Thomas Schlijper

Lees hier verder:

Dag 1

Dag 2, eerste deel

Dag 2, tweede deel

Dag 3