Op 6 september kwam de Namib Times naar buiten met het verhaal dat een Chinese zakenman een verzoek had ingediend om tuimelaars, orka’s, zeeleeuwen en pinguïns te vangen in de wateren van Namibië om deze vervolgens te verhandelen op de Aziatische markt voor aquariumdieren.

Namibië
China wil wilde zeezoogdieren kopen van Namibië | By Mr. Johnson, often nefarious, via Wikimedia Commons

De krant spreekt van diverse vertrouwelijke bronnen die bevestigd zouden hebben dat een aanvraag hiertoe is ingediend bij het Namibische ‘Ministry of Fisheries and Marine Resources’. Een woordvoerder van het Ministerie, De Wet Mulauli Siluka, ontkende echter hier kennis van te hebben en kon of wilde geen vragen over het onderwerp beantwoorden. Een petitie op AVAAZ.org van de organisatie Earth Org Namibia noemt “Welwitschia Aquatic and Wildlife Scientific Research” als de naam van het Chinese bedrijf.

Namibië heeft onder natuurbeschermers een slechte naam opgebouwd door jaar na jaar vergunningen af te geven voor het doodknuppelen van tienduizenden Kaapse pelsrobben. In deze grootste slachting van zeezoogdieren ter wereld en de enige waarin zogende pups mogen worden doodgeslagen worden in de vier maanden vanaf 1 juli ieder jaar 80.000 puppies gedood voor hun vacht. De pups worden van hun moeders gescheiden, de weg naar de oceaan wordt geblokkeerd, de doodsbange pups worden in een dichte groep bij elkaar gejaagd waarna ingehuurde mannen met knuppels het vuile werk doen. De eerste klap is zelden voldoende om een zeeleeuw te doden en dit bloedbad wordt dan ook beschouwd als een van de meest inhumane ter wereld. Als de pup dood of bewusteloos is wordt het in de nek gestoken om uit te bloeden. De lijken worden in de achterbak van gereedstaande pick-ups en vrachtwagens gegooid voor het transport naar de verwerkingsfabriek.

Dit alles gebeurt in de vroege ochtend. Het strand is na de slachting besmeurd met bloed en de uitgekotste moedermelk. Bulldozers ruimen dit op zodat er geen bewijs achterblijft wanneer de eerste toeristen rond 9 uur ‘s ochtends arriveren om de zeeleeuwen kolonie bij Cape Cross te bekijken… Daarnaast worden nog eens 6000 volwassen mannetjes afgeschoten, zodat hun penissen kunnen worden gebruikt in afrodisiaca op de Aziatische markt voor ‘traditionele’ medicijnen.

De Namibische regering ziet de slachting behalve als inkomsten bron ook als het opruimen van ongedierte. Als op vele andere plekken op de wereld worden zeezoogdieren gezien als concurrentie voor de visserij industrie en naar voren geschoven als de zondebok voor menselijke overbevissing.

De geruchten over Namibië’s aanstaande toetreding tot de dolfijnenslavernij-industrie werden verder gevoed door de aankomst in de Namibische haven Walvisbaai van het schip Ryazanovka, dat volgens de Namib Times speciaal is uitgerust voor het vangen van dolfijnen, onder andere met een tank voor gevangen dolfijnen. Tussen mei en augustus lag het schip ten anker bij de zuidelijkere haven Lüderitz. Het schip is gebouwd in 1991 als een 45 meter lange trawler en vaart onder Russische vlag. Op haar AIS staat ze aangegeven als ‘Special Craft’. Nadat het bovengenoemde nieuws naar buiten kwam verdween het schip.

Op 22 september pikt Marine Connection het verhaal op. Men bericht dat er zo’n 30 miljoen Namibische dollars (ongeveer 2 miljoen euro) gemoeid zouden zijn met investeringen in deze onderneming. Als de aanvraag zou worden goedgekeurd door het Ministerie moet niet alleen visserijminister Bernhard Esau zijn toestemming verlenen, maar zou er ook een CITES export vergunning aangevraagd moeten worden. CITES staat voor de ‘Convention on International Trade in Endangered Species of wild flora and fauna’. CITES reguleert de wereldwijde handel in ongeveer 5000 beschermde diersoorten en 30.000 beschermde plantensoorten. Tuimelaars zijn officieel beschermd in Namibische wateren.

Zuid-Afrikaanse activisten berichten op de 24e dat de Namibische regering nog steeds iedere betrokkenheid ontkent en dat het schip onvindbaar is. Op 27 september bericht de Namib Times echter dat de Ryazanovka opnieuw ten anker ligt bij Walvisbaai en het schip wacht op de beschikbaarheid van een droogdok.

Of de geruchten waar zijn zal de toekomst uitwijzen. De zaak dient scherp in de gaten gehouden te worden omdat over de jaren is gebleken is dat de hebzucht van de Namibische politici alleen geëvenaard wordt door hun corruptheid en gebrek aan respect voor dierlijk leven.

Erwin Vermeulen is fotograaf, Hoofd Werktuigkundige bij Sea Shepherd en woont samen met zijn vriendin Susan, een dove kat, een éénogige kat, een kat met één nier, een gepensioneerde speurhond en twee dove en blinde honden. Vorige keer schreef hij over de griendenslachting. Lees zijn verslag hier.

©PiepVandaag.nl Erwin Vermeulen