Wat is het lot van deze twee fjordenpaarden? 

Een vreselijk getouwtrek over de rug van twee oudere merries. Deze fjordenpaarden hebben hun hele leven vrij buiten gelopen en staan nu al sinds eind augustus in een donkere, vieze stal zonder enige vorm van bodembedekking. Of ze verder goed verzorgd worden is de vraag.

In natuurgebied De Middelwaard bij Vianen liepen onder andere de Schotse hooglanders, schapen en fjordenpaarden van Jaap Clements, een hobbyboer. Door de inzet van deze dieren, in plaats van het in één keer maaien van het gebied, werd een grotere afwisseling in de vegetatie verkregen.

Inmiddels zijn deze dieren, waar ook veel bezoekers van het gebied plezier aan beleefden, weg uit De Middelwaard. Per 1 mei van dit jaar werd de pacht door Het Utrechts Landschap overgedaan naar Wim Verhoef, een veehandelaar uit Lexmond. Hier ontstonden de problemen. Verhoef, handelaar in schapen, koeien en paarden, heeft zichzelf de twee fjordenmerries van 19 en 22 jaar oud onterecht toegeëigend.

Wat is er gebeurd?
De gezondheid van Clements ging achteruit en toen duidelijk werd dat hem de pacht werd ontzegd heeft Rianne Boer, die een groot hart heeft voor de kudde fjorden, hem geholpen door voor zes paarden een passend nieuw baasje te vinden. De twee oudste merries bleven over, waarvan een kampt met hoefbevangenheid en daar medicijnen voor krijgt. Op 1 april 2017 sloten Clements en Rianne een overeenkomst, bezegeld met een koopcontract en de overhandiging van de paspoorten door Clements aan Rianne, zodat zij volledig zorg kon gaan dragen voor deze twee merries. Afspraak was dat de paarden daar nog enige tijd mochten blijven lopen. Ze ging op zoek en net op het moment dat ze een fijne nieuwe plek voor ze had gevonden, waren de paardjes zomaar verdwenen.

Inmiddels had Verhoef de schapen al laten slachten. Ook de fjordenpaarden heeft hij naar zijn zeggen aangeboden bij de slacht, maar aangezien hij geen paspoorten kon overhandigen heeft de slachterij hen geweigerd. Wim Verhoef heeft zichzelf dus twee paarden toegeëigend, die hem niet toekomen. Tevens lijkt hij niet het beste met hen voor te hebben.

Koopcontract
Rianne gaat poolshoogte nemen en treft de paardjes aan in de donkere schuur op het erf van Verhoef, op een harde vloer met nauwelijks water en voer. Haar hart breekt, want deze dieren zijn gewend om altijd buiten in de natuur vrij rond te lopen en te grazen. Ze haalt de politie erbij. Verhoef kan op dat moment geen koopcontract overleggen en heeft ook de paspoorten niet. Deze zijn namelijk in het bezit van Rianne, zij kan dit dus wel.

De politie gaat het uitzoeken en enkele dagen later komt Verhoef ineens ook met een koopcontract aanzetten. Dit heeft hij Clements waarschijnlijk onder dwang of met een mooi verhaal ontfutseld, misbruik makend van de zwakkere gezondheid van Clements. De politie legt door deze onduidelijkheid van het bestaan van twee koopcontracten tijdelijk beslag op de fjordenpaarden en draagt de zaak over aan justitie. De paardjes moeten in de schuur blijven staan en zijn afhankelijk van de zorg van Verhoef. Rianne mag niet bij haar paarden. Zij heeft de medicijnen voor een van hen thuis en hoogstwaarschijnlijk krijgt de merrie deze nu niet toegediend. Ook is het dier door haar ziekte ontzettend gevoelig aan haar hoeven, waardoor zij een zachte ondergrond nodig heeft om geen pijn te hebben.

In het koopcontract van Verhoef schijnen overigens meerdere fouten te staan. Verhoef wil met niemand praten en blokkeert de telefoonnummers van Rianne en een vriendin van Clements, die haar bijstaat en ook vecht voor het lot van deze paardjes. RTV Utrecht besteedt aandacht aan deze zaak, maar Verhoef weigert commentaar te geven. Ook Animals Today wil hem spreken en de kans gegeven zijn kant van het verhaal te vertellen, maar we krijgen nul op het rekest.

Van het kastje naar de muur
Elke keer wanneer Rianne belt met haar contactpersoon bij Justitie, krijgt ze te horen dat ze er nog mee bezig zijn en haar terugbellen. Dit duurt maar liefst drie weken. Als ze eindelijk vorige week uitsluitsel krijgt, hoort ze dat Justitie haar handen van de zaak aftrekt en de paarden ‘vogelvrij’ verklaart. Zij zeggen niets met de zaak te kunnen omdat er twee koopcontracten zijn en raden haar aan een civiele procedure te starten. Dit zou zeker nog zes weken in beslag nemen en dat duurt natuurlijk veel te lang. Het dierenwelzijn van deze merries is daadwerkelijk in het gedrang.

Vervolgens wordt aangeraden 144 te bellen om snellere actie te waarborgen. Daar hoort Rianne dat ze eerst opnieuw aangifte moet doen. Heel vreemd, want er bestaat tenslotte al een dossier en Rianne wil op dat moment alleen weten of de merries daar überhaupt nog staan. In de tussentijd is Verhoef namelijk bij Clements op bezoek geweest en heeft gezegd dat de fjordenpaarden weg zijn. Hij wilde niet vertellen waar naartoe…. Rianne doet dus aangifte, want ze maakt zich ontzettend veel zorgen. Het antwoord van de politie is deze keer: ‘Mevrouw, hier hebben we echt geen tijd voor. We gaan wel een keertje kijken als we er tijd voor hebben.’

Uiteraard is Rianne in alle staten en heeft het gevoel er volkomen alleen voor te staan. Dit lijkt terecht. Hoe is het mogelijk dat dit zomaar kan? Er zijn voldoende aanknopingspunten dat wat er nu gebeurt niet klopt en dat de dieren hier de dupe van zijn.

Oplossing
Er zou nu in eerste instantie gecheckt moeten worden of de merries nog op het erf van Verhoef staan en er moet naar hun welzijn gekeken worden. De bedoeling van de oud-eigenaar Clements en eigenaar Rianne is deze merries een goede oude dag te geven en Rianne heeft daar inmiddels een oplossing voor gevonden. Heel cru dat deze goedheid zo wordt tegengewerkt.

Wordt vervolgd…

©AnimalsToday.nl Ildiko Bischot