Herrie onder water 

Onder het oppervlak van onze zeeën en oceanen bestaat een wereld die de meesten van ons niet dagelijks zien. Laat staan horen. Toch vinden er complete gesprekken plaats. De mens is op zee steeds meer herrie gaan maken en is een behoorlijke storende factor. Dit heeft gevolgen voor de communicatie tussen walvissen en dolfijnen, wat leidt tot problemen met betrekking tot voedsel en voortplanting.

Dat onder andere blauwe vinvissen beïnvloed worden door menselijke geluiden was al bekend. Uit eerder onderzoek is gebleken dat geluiden binnen het bereik van de blauwe vinvis hetzelfde effect hebben op hun communicatie, als omgevingsgeluiden op gesprekken tussen mensen. Mariana Melcón, onderzoekster en auteur, beschrijft het als volgt: “Het is alsof je in gesprek bent en de muziek wordt plotseling heel hard gezet.” Net zoals mensen harder gaan praten, nemen ook de geluiden van de vinvissen toe.

Nieuw onderzoek van de Scripps Institution of Oceanography heeft aangetoond dat ook geluiden buiten het bereik van de vinvissen van invloed zijn op het communicatiegedrag, echter met tegenovergesteld effect. Hogere tonen, zoals bijvoorbeeld de sonar van de marine, brachten de dieren tot zwijgen. Hoe dichterbij de bron van het geluid, hoe stiller de vinvissen zich houden. Dit heeft verregaande gevolgen voor onder andere de voedselvangst.

Walvissen en dolfijnen gebruiken hun sonar als navigatie, communicatie en om voedsel te lokaliseren. Het niet kunnen of willen gebruiken als gevolg van menselijk geluid belemmert hen zoals gezegd bij het vinden van voedsel, maar ook bij het vinden van elkaar. Wanneer een vinvis op zoek gaat naar een vrouwtje stoot het mannetje een diepe, lage toon uit. Vroeger kon deze 1500 mijl verder gehoord worden, maar tegenwoordig is dat bereik teruggelopen tot tussen de 50 en 100 mijl.

Nu zouden hier andere verklaringen voor kunnen zijn dan menselijk onder water geluid, ware het niet dat onderzoekers de kans hebben gekregen walvissen te bestuderen bij het uitblijven van deze geluiden. Langs de kust van New England was er in de week volgend op 9/11 amper scheepvaartverkeer, waardoor geluiden onder water afnamen. Waar boven de zeespiegel de wereld op zijn kop stond, was in walvissenuitwerpselen een afname van stresshormonen zichtbaar.

De inzichten in de gevolgen voor walvissen hebben geleid tot technologisch oplossingen om onder water geluid te dempen. Deze zijn prijzig, maar effectief. Niet alleen commerciële bedrijven, maar ook de marine is bereid te investeren in deze oplossingen, zowel voor de walvissen als voor henzelf. Herrie onder water kan een gevolg zijn van inefficiëntie van de voorstuwing en in het geval van de marine levert het sowieso voordeel op detectie door geluid terug te dringen. Gelukkig voor de walvissen is het terugdringen van geluid een win/win situatie.

Bron