Onderzoekers volgden blauwe vinvissen aan de hand van hun zang en hebben onthuld hoe deze oceaanreuzen gebieden rijk aan voedsel vinden. Er werd hiervoor een speciale onderwatermicrofoon gebruikt welke in de toekomst zou kunnen helpen bij risicobeheersing voor beschermde en bedreigde soorten.

blauwe vinvissen
Blauwe vinvissen dansen met de wind om voedsel te vinden | Foto: publiek domein

Als de seizoenswinden langs de kust van Californië de bovenste waterlaag naar zee duwen, stijgt het koude water eronder naar de oppervlakte. Het opwellende, koelere water brengt veel voedingsstoffen met zich mee wat resulteert in de bloei van fytoplankton. Dit is voedsel voor kleine garnaalachtige schaaldieren, krill genaamd, welke hier dan ook in grote zwermen aanwezig zijn. Blauwe vinvissen (Balaenoptera musculus) komen vervolgens samen in de Baai van Monterey bij Californië om zich te voeden met dit krill.

Directionele hydrofoon

In een studie van het Amerikaanse Monterey Bay Aquarium Research Institute (MBARI) is gekeken naar de bewegingen van blauwe vinvissen. Ze kunnen zeer snel grote afstanden onder water afleggen, waardoor ze moeilijk op te sporen zijn. De onderzoekers gebruikten een directionele hydrofoon – een gespecialiseerde onderwatermicrofoon die geluiden opneemt en de richting aangeeft waaruit ze afkomstig zijn. Om deze technologie te gebruiken moesten de onderzoekers zeker weten dat de hydrofoon de walvissen op betrouwbare wijze volgde. Dit werd bevestigd met GPS-signalen van tags die eerder al bij de blauwe vinvissen waren aangebracht. Door de roep van de blauwe vinvissen te registreren konden de onderzoekers de bewegingen van individuele walvissen volgen terwijl ze in het gebied foerageerden.

Walvissen reageren op de wind

Twee jaar lang onderzocht het onderzoeksteam de bewegingen van de bedreigde blauwe vinvissen. Satelliet- en afmeergegevens van opwellingen en echogegevens van krill-opeenhopingen werden gecombineerd met de akoestische gegevens van foeragerende blauwe vinvissen die door de directionele hydrofoon werden geregistreerd.

Blauwe vinvissen bleken te reageren op de veranderingen in de wind. Als de wind een opwelling veroorzaakt, zoeken de blauwe vinvissen de koelere waterpluimen op, waar krill het talrijkst is.
Voor deze dieren is het vinden van deze dichte opeenhopingen van krill een kwestie van overleven. Hoewel wetenschappers al lang weten dat blauwe vinvissen de Baai van Monterey tijdens het opwellend seizoen bezetten, blijkt uit dit onderzoek dat de walvissen het opwellend proces op de voet volgen op een zeer fijne schaal van zowel ruimte (kilometers) als tijd (dagen tot weken). Als de opwelling stopt, verplaatsen de walvissen zich doorgaans naar leefgebieden die door scheepvaartroutes worden doorsneden.

Betere bescherming blauwe vinvis

Deze nieuwe methodologie heeft niet alleen gevolgen voor het begrip van de interactie van walvissen met hun omgeving en met elkaar, maar ook voor het beheer en de instandhouding.
John Ryan, biologisch oceanograaf bij MBARI en hoofdauteur van deze studie, vertelt:

“Dit onderzoek en de onderliggende technologieën openen nieuwe vensters in de complexe en prachtige ecologie van deze bedreigde walvissen. Deze bevindingen vormen een nieuwe bron voor managers die manieren zoeken om blauwe vinvissen en andere soorten beter te beschermen.”

De grootste bedreiging voor de blauwe vinvissen is het risico van aanvaringen met schepen. Uit deze studie blijkt dat blauwe vinvissen ook regelmatig gebieden bezetten die door scheepvaartroutes worden doorsneden. Het akoestisch volgen van walvissen kan real-time informatie opleveren voor beheerders om het risico te beperken. Bijvoorbeeld door de snelheid van schepen te verlagen of door schepen om te leiden tijdens kritieke perioden.

“Dit soort geïntegreerde instrumenten zou ons in staat kunnen stellen om in ruimte en tijd tijdelijke biologische hotspots te monitoren en uiteindelijk zelfs te voorspellen. Dit belooft een belangrijke stap voorwaarts te zijn in het adaptieve beheer van risico’s voor beschermde en bedreigde soorten”, aldus Brandon Southall, president en senior wetenschapper van Southall Environmental Associates Inc. (SEA Inc.) en co-auteur van het onderzoek.

Bron:

©AnimalsToday.nl Aurora van de Loo