Zes onbekende productiedieren die lijden in fabrieksboerderijen 

Over de hele wereld worden miljarden varkens, koeien, kalkoenen en kippen gehouden in megagrote fabrieksstallen. In volgestopte verblijven leven de dieren onder omstandigheden die ver van het dierwaardige leven afstaat. Helaas blijft het niet alleen bij deze productiedieren die uiteindelijk als consumptieproducten of voor andere doeleinden op de markt worden verhandeld. Ook andere diersoorten –waar men totaal geen weet van heeft – worden op grote schaal uitgebuit. Dit zijn dieren waarvoor menigeen een kinderboerderij of dierenpark bezoekt.

Productiedier

Wettelijk is bepaald dat productiedieren gefokt of gehouden mogen worden voor de productie van dierlijke producten, zoals melk, vlees, (broed)eieren, wol, huiden, pelzen of andere producten. In de wet staat ook dat de dieren gehouden mogen worden voor dierlijke bijproducten – producten van dierlijke oorsprong die niet voor menselijke consumptie worden gebruikt. Ook sperma valt hier logische wijze onder.

Bij alle soorten dieren die voor menselijke consumptie worden gekweekt of gefokt, is het voor hun gezondheid en welzijn van het grootste belang dat de dieren worden voorzien in hun natuurlijke gedrag, groei en sociale behoeften. Althans dit is wettelijk vastgelegd in Nederland en op Europees niveau. Al kan de uitvoering per land dat is aangesloten bij de Europese Unie enorm verschillen. Om maar niet te praten over de grote contrasten op mondiaal niveau.

Six Animals You May Not Realize Are Suffering in Factory Farms https://t.co/nFjMdo1iFn

— Compassion 4 Animals (@AmyRoseKathryn) October 1, 2021

Niet alle dieren mogen worden gefokt of gehouden voor hun producten. In de wet is een productiedierenlijst vastgelegd. Deze lijst is ‘immens’ en er staan dieren op waar men amper het bestaan van kent. Naast de gangbare dieren zoals koeien en varkens, hebben ook andere dieren een vreselijk leven in de intensieve dierhouderij. Hieronder vindt u de top zes van dieren die als productiedier leven op de gruwelijke fabrieksboerderijen en waar men niet of nauwelijks weet van heeft.

1. Eenden

Elk jaar worden wereldwijd miljoenen eenden gefokt in fabrieksboerderijen voor vlees, eieren en veren – waaronder meer dan 26 miljoen eenden alleen al in de Verenigde Staten. Eenden zijn het op één na meest geslachte dier ter wereld. Verwacht wordt dat de wereldmarkt voor vlees van eenden in de komende jaren zal gaan groeien.

In fabrieksboerderijen hebben eenden geen toegang tot zwemwater – wat heel belangrijk is voor eenden. Hun lichaam is niet gemaakt om langere tijd op harde ondergrond te staan en door hun holle botten lopen ze een groot risico op breuken en lijden. Veel eenden worden ook speciaal voor ‘foie gras’ gekweekt net als ganzen, waarbij ze via buizen worden gevoed zodat hun levers tien keer zo groot worden als ze van nature zijn.

2. Ganzen

Ganzen worden gehouden voor hun vlees, veren en eieren. Alleen al in China worden meer dan 600 miljoen vogels gekweekt, die 80 procent van alle gekweekte ganzenproducten ter wereld leveren. Ganzen broeden van nature maar één keer per jaar, wanneer de seizoenswisseling aangeeft dat er voldoende voedsel is bij warme temperaturen zodat de ganzenkuikens kunnen overleven en hard genoeg kunnen groeien voor de volgende winter.

Intensieve systemen maken gebruik van kunstmatige lichtsignalen om de hersenen van de vogels zo ver te krijgen dat ze de hormonen vrijgeven die de onnatuurlijke fysieke seizoensverandering in gang zetten. In het wild kan een gans meer dan 20 jaar oud worden, maar ganzen die voor het vlees worden gefokt, worden meestal gedood tussen de 10 en 24 weken oud. Net zoals bij kippen en eenden kan de stressvolle omgeving ertoe leiden dat de dieren naar elkaars veren gaan pikken, een probleem dat de industrie aanpakt door een deel van hun snavels af te snijden.

3. Konijnen

Konijnen worden gefokt voor hun vacht en vlees. Door de snelle voortplantingscijfers van konijnen wordt deze tak van intensive veehouderij gezien als een lucratieve industrie. Konijnen zijn één van de meest gefokte dieren ter wereld en worden meestal in groepen van acht of meer gehuisvest in kleine draadkooien. Ze kunnen zich niet comfortabel bewegen of hun natuurlijke gedrag uiten, zoals graven of foerageren, wat leidt tot zwakke botten en een slechte geestelijke gezondheid door gebrek aan beweging.

China is momenteel de grootste producent van konijnenvlees, maar de productie neemt toe in andere regio’s, waaronder Europa, Venezuela en Egypte. Naar verwachting zal deze markt blijven groeien. Hoge sterfte onder babykonijntjes en veel ziektegevallen komen vaak voor bij de intensieve konijnenhouders, wat tot overmatig gebruik van antibiotica kan leiden. Studies hebben aangetoond dat gefokte konijnen in hoge mate antibioticaresistente bacteriën herbergen. Het angorakonijn is een pijnlijk voorbeeld van de omstandigheden waaronder deze dieren worden gehouden. Het dier schreeuwt en kronkelt letterlijk van de pijn wanneer hun haren van hun lijf worden gerukt voor angorawol.

4. Vis

Intensieve visteelt – of aquacultuur – is nog maar enkele decennia geleden ontstaan, maar is nu al één van de snelst groeiende voedingsindustrieën ter wereld. Vandaag de dag worden vissen in grotere aantallen gekweekt dan menig ander dier. Ongeveer 550 verschillende aquatische soorten worden tegenwoordig in gevangenschap gekweekt voor voedsel.

Het is bekend dat de intensieve visteelt stikstof- en fosforverontreiniging, besmetting door ontsmettingsmiddelen, verlies van natuurlijke habitat en ziekteoverdracht op wilde dieren veroorzaakt. De meest gekweekte soorten, zoals zalm en forel, zijn piscivoor – ze eten andere vissen – wat betekent dat de industrie afhankelijk is van grote hoeveelheden viseiwitten om de gekweekte dieren te voeden. Ongeveer een zesde van de wereldwijde vangst van wilde vis wordt gebruikt als voer voor gekweekte vis. De intensieve kweek van met name zalmachtigen en zeebaars, veroorzaakt een reeks welzijnsproblemen als gevolg van de extreem hoge bezettingsdichtheid en de hoge ziektecijfers.

5. Bijen

Men denkt dat de productie van honing het hoofddoel is van de intensieve bijenteelt, maar eigenlijk worden bijen voornamelijk gebruikt als bestuivers in de intensieve voedselproductie. Wereldwijd zijn er meer dan een biljoen beheerde bijen. De afgelopen twintig jaar is deze sector aanzienlijk gegroeid. Meer dan drie miljoen bijenkolonies – dat zijn kolonies en geen individuele bijen – worden ieder jaar door de Verenigde Staten vervoerd en ingezet op het moment dat verschillende gewassen in bloei komen en bestuiving nodig hebben.

Vaak gaat het om monoculturen van intensief gekweekte gewassen, waardoor de bijen verstoken blijven van de hoogwaardige voedselbronnen waar ze van nature hun voedsel zouden zoeken. Daarnaast worden de kolonies blootgesteld aan schadelijke bestrijdingsmiddelen. De stress van het transport maakt de kolonies over het algemeen minder gezond en vatbaarder voor schimmelinfecties. In de intensieve kolonies krijgen de bijen geraffineerde suiker in plaats van de waardevollere geoogste honing te eten. Verder wordt hen het natuurlijke zwermgedrag ontzegd, dat zorgt voor een genetische conditieverbetering dat een belangrijk onderdeel is voor het zelf genezend vermogen van de kolonies. Intensieve bijenhouders knippen vaak de vleugels van de bijenkoningin af om de productie hoog te houden.

6. Octopussen

De stijgende consumptie van octopus wereldwijd leidt tot een groeiende belangstelling voor het kweken van deze zeer intelligente, complexe dieren op grote schaal. Dit gebeurt vooral in het Middellandse Zeegebied, Azië, Zuid-Amerika en de Verenigde Staten. Spanje neemt het voortouw, in dit land proberen verschillende experimentele kwekerijen het kweken van octopus levensvatbaar te maken. Onlangs hebben veel wetenschappers de kweek van octopussen als wreed en immoreel bestempeld omdat deze dieren een stimulerende en dynamische omgeving nodig hebben voor hun gezondheid en welzijn. Uit bestaande gegevens blijkt dat intensieve kweek waarschijnlijk leidt tot hoge sterftecijfers, verhoogde agressie, parasitaire infecties en problemen met het spijsverteringskanaal. In een van de meest prominente octopuskwekerijen bedraagt het overlevingspercentage van de octopussen momenteel slechts 60 procent.

https://twitter.com/fair_josie/status/1443249592137654276

Eigen waarde

In de Wet dieren staat de intrinsieke waarde van het dier centraal. Dit betekent dat dieren een eigen waarde hebben. Dieren zijn wezens met gevoel en dierenwelzijn gaat over de kwaliteit van het leven van dieren, aldus de wet. In werkelijkheid wordt in de fabrieksboerderijen niet of nauwelijks aandacht besteed aan de ‘eigen waarde’ van dieren en dient het menselijke gewin de hoofdmoot.

Bronnen:

• World Animal Protection
• RVO
• Overheid.nl
• Bont voor Dieren

©AnimalsToday.nl Jessica Slotman