Karen’s blog – De lotgenoten van Pafos: Geschokt en boos 

Erg geschokt! En ontzettend boos! Dat is wat ik ben, als ik naar onderstaande foto’s kijk. Eerder berichtte ik al over Pafos op PiepVandaag.nl. Het paard dat ernstig verwaarloosd in Weert werd aangetroffen. Met Pafos gaat het, dankzij de goede zorgen van de Paardenopvang in Amsterdam, inmiddels beter. Maar met in ieder geval één van de paarden die in Weert is achtergebleven,  gaat het een stuk minder. Nog steeds graatmager, zonder eten, smerig en in een dikke laag mest, staat deze hengst inmiddels dag en nacht binnen in de stal weg te kwijnen. De foto’s zijn deze week genomen. 

Even ter vergelijking hieronder: de voor en na foto’s van Pafos.

De feiten

Op maandag 13 februari 2012 maakt het TV-programma Recht Gezet! van John van den Heuvel opnamen bij de stal. Reden voor de actie van het programma was Pafos. Hij is weggehaald bij de handelaar, die hem ernstig verwaarloosde.

Zondag 4 maart wordt het programma uitgezonden.

Op 15 februari valt in Dagblad de Limburger te lezen dat de voormalige eigenaresse van Pafos, die ook nog zes andere paarden (5 volwassen en een jaarling) heeft en stalt, proces-verbaal heeft gekregen.

Omdat de paarden volgens een dierenarts niet in acuut levensgevaar zijn, was inbeslagname juridisch niet mogelijk.  Daarom werd er gekozen voor een bestuursrechtelijke maatregel. Een dergelijke maatregel is gericht op herstel.

De dierenpolitie en de LID (Dierenbescherming) controleren vanaf nu of er sprake is van verbetering van het welzijn van de dieren.

De paarden moeten van water en voer worden voorzien en de stallen moeten worden schoongemaakt. Het lijkt even beter te gaan, maar controles zijn en blijven natuurlijk momentopnamen. Voor de dierenpolitie en de LID zelf is dit ook lastig want sinds de invoering van het meldnummer 144 worden er twee keer zo veel zaken van dierenmishandeling of verwaarlozing gemeld als in 2012 en is het aantal bestuursrechtelijke maatregelen over het eerste kwartaal van 2012 al drie keer zo hoog als in heel 2011.

Je zal er maar werken en dan ook nog weten dat het eigenlijk afgelopen lijkt te zijn met de dierenpolitie in Nederland. Heel moeilijk lijkt mij dat.

Op donderdag 3 mei constateert een ooggetuige, dat er drie paarden bij de stal in Weert zijn weggehaald. Een week later komt ook de dierenpolitie tot die conclusie. Waar de paarden naar toe zijn gebracht is niet bekend. Ook niet bij de Dierenbescherming (die in deze zaak nauw samenwerkt met de dierenpolitie).

De stal is inmiddels met een hangslot vergrendeld.  En dat feit is sowieso al zeer onwenselijk te noemen in verband met brandveiligheid.

Wat buitengewoon zorgwekkend en wederom de nodige vragen oproept, is dat drie maanden nadat de paarden in dusdanig verwaarloosde staat zijn aangetroffen het blijkbaar mogelijk is die dieren te verplaatsen. Zonder enige controle op dat transport en zonder melding te doen van de bestemming. En dat terwijl de eigenaresse nota bene na een proces-verbaal onder bestuursrechtelijk toezicht staat.

Waar ze nu zijn? In Italië, een ander land of ergens in weer zo’n donkere verwaarloosde stal, zonder voer, zonder water.  Wie zal het zeggen? Hypothetisch kan het allemaal.

Hoe is dat mogelijk? Om te beginnen: Je zou toch denken, dat paarden in de conditie zoals destijds aangetroffen door John van den Heuvel, onmiddellijk in beslag moeten kunnen worden genomen… Maar dat blijkt wettelijk dus heel wat makkelijker gezegd dan gedaan!

De eigenaar van de gehuurde stal in Weert heeft te kennen gegeven,  dat hij de huidige huurster het liefst zo snel mogelijk ziet vertrekken. Dit zou betekenen gezien gebeurde, dat de onder toezicht staande paarden ook zomaar weer kunnen worden verplaatst wanneer de uitbater de druk op de huurtster vergroot. Zonder dat de LID of de dierenpolitie weet waar de dieren blijven, laat staan hoe het met hun welzijn is gesteld.

Voor de mensen van de dierenpolitie is het zoals eerder gezegd ook lastig, zaken vergelijkbaar aan deze doen zich helaas veel vaker voor en ook nog veel ernstigere. Situaties waarbij paarden dusdanig zijn verwaarloosd dat ze direct geëuthanaseerd moeten worden komen ook helaas regelmatig voor.

Op basis van het bovenstaande en de informatie uit getuigenverslagen et cetera, rijzen dan de volgende punten die om opheldering vragen:

Allereerst is het toch al bijzonder “jammer” te noemen dat je verwaarloosde paarden pas in beslag mag nemen als ze ongeveer op sterven na dood zijn, ondanks de reputatie van de eigenaresse/handelaar en uitgebreide media-aandacht en geschokte publieke opinie. Maar goed, zo zit de wet blijkbaar in elkaar. Daarbij onderken ik niet dat goede opvang faciliteren bij inbeslagname van een verwaarloosd dier een lastige onderneming is. Sterker ook dit is een heel belangrijk aandachtspunt om het welzijn van dieren in Nederland te verbeteren.

Dit alles desalniettemin overziende, is PiepVandaag over deze zaak in overleg gegaan met de Dierenbescherming en heeft op de volgende vragen antwoord gekregen:

• Is er een minimale en/of maximale termijn verbonden aan ondertoezichtstelling?

Termijnen worden gesteld in het Besluit (bestuursdwang/dwangsom) van Dienst regelingen. Standaard termijnen zijn er niet, dit omdat de besluiten altijd een weergave zijn van een specifiek geval met specifieke feiten en omstandigheden. Een ‘ondertoezichtstelling’  is op dit geval niet van toepassing. (het is mogelijk in het besluit van DR op te nemen dat dieren niet verplaatst mogen worden, dat was hier niet het geval). 

• Wat is de frequentie waarmee wordt gecontroleerd en wat is daarbij het te volgen protocol?

De frequentie is niet wettelijk bepaald, omdat deze aangepast wordt aan de omstandigheden. De frequentie mag niet disproportioneel zijn en moet wel noodzakelijk zijn voor het doel. De frequentie kan naar mening van de LID zeker worden afgestemd op de bijzondere omstandigheden.

• Aan wie wordt gerapporteerd en wat gebeurt er met die rapporten?

Dierenpolitie rapporteert aan de OvJ (leider opsporingsonderzoek). De OvJ beslist of er wordt overgegaan tot verdere vervolging.

LID/NVWA rapporteert aan Dienst Regelingen. Dienst Regelingen maakt op grond daarvan een besluit. Dienst Regelingen is in het kader van de handhavingsplicht uit de Awb verplicht actie te ondernemen naar aanleiding van een rapportage waaruit een overtreding blijkt.

• Is het mogelijk  paarden die onder toezicht staan te verplaatsen of te verhandelen, zonder de toezichthoudende partij daarvan op de hoogte te stellen?

Zoals eerder vermeld. Als in het besluit is opgenomen dat een dier niet verplaatst mag worden, kan de overtreder verplicht worden de toezichthoudende partij hierover te informeren.

Wat zou er moeten veranderen om excessen als deze te voorkomen?

Bestuursrechtelijke handhaving (LID) en strafrechtelijke handhaving (politie) moeten naast elkaar worden toegepast. Je hebt dan meer mogelijkheden, om notoire dierenmishandelaars aan te pakken.

Er zou een landelijke officier (bij landelijk pakket) dierenwelzijnszaken moeten worden aangesteld.

De woordvoerder van de Dierenbescherming voegt er nog aan toe dat er een lichtpunt is namelijk het zelfstandig houdverbod, dat nu eindelijk realiteit lijkt te gaan worden.

De rechter gaat de mogelijkheid krijgen om recidivisten van dierenmishandeling het bezit van dieren teverbieden. Een dergelijk zelfstandig houdverbod is een lang gekoesterde wens van de Dierenbescherming, omdat het een geschikt middel is om dierenbeulen aan te pakken en recidive van dierenmishandeling en dus dierenleed te helpen voorkomen.

 Tot nu toe kan een houdverbod alleen worden opgelegd als bijzondere voorwaarde bij een (deels) voorwaardelijke veroordeling. Na discussie in de Tweede Kamer hierover heeft minister Opstelten van Veiligheid en Justitie (V&J) een onderzoek laten uitvoeren naar het al dan niet bestaan van zelfstandige dierenhoudverboden in andere landen. Uit dit onderzoek bleek dat alle onderzochte landen dergelijke mogelijkheden kennen.

Staatssecretaris Bleker van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) heeft de Tweede Kamer daarop laten weten dat nu ook in Nederlands gewerkt gaat worden aan bredere mogelijkheden voor de rechter om een ‘generieke rechterlijke vrijheidsbeperkende maatregel’ op te leggen. Een houdverbod, dat als zelfstandige maatregel kan worden opgelegd, zal daar onderdeel van uit maken.

Ik vraag mij wel af hoe lang het nog gaat duren voordat dit echt werkelijkheid wordt, maar goed.

Tot slot:  zojuist een alleraardigste meneer van de dierenpolitie aan de telefoon gehad, die graag wilde meedenken en meehelpen. Een verademing na alle telefoontjes, die er aan vooraf gingen om aangifte te kunnen doen, want daar heb ik zojuist een afspraak voor gemaakt.

Wordt vervolgd!