Door de chemische vervuiling van hun leefgebied worden de geslachtsdelen van mannelijke ijsberen aangetast. De dieren die in gebieden leven waar veel giftige chloordeeltjes voorkomen blijken over het algemeen een dunner penisbot te hebben. Dat blijkt uit recent Deens wetenschappelijk onderzoek gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Environmental Research. Mogelijk beperkt dit de ijsberen bij het paren en de voortplanting.

ijsbeer Beaufortzee penisbot
Foto: Arturo de Frias Marques [CC-BY-SA-4.0], via Wikimedia Commons
De onderzoekers bestudeerden de penisbotten van 279 ijsberen, die werden gedood in het gebied rond de Noordpool. De botten waren helaas makkelijk te verkrijgen, omdat ze door jagers van inheemse bevolkingsgroepen, zoals de Inuit, vaak mee worden genomen als trofee.

Het is al langer bekend dat in het Noordpoolgebied veel PCB’s, oftewel chloordeeltjes, voorkomen. IJsberen die aan een bovengemiddeld aantal PCB’s worden blootgesteld blijken relatief dunne penisbotten te hebben. Tot 2001 werden de industriële deeltjes gebruikt bij de productie van bijvoorbeeld rubber en verf. Omdat PCB’s maar heel langzaam afbreken komen de deeltjes nog steeds in grote hoeveelheden voor in de atmosfeer. Rond de Noordpool worden ze vooral aangetrokken door de koude lucht.

Wat is de precieze functie van het penisbot is, is nog onduidelijk. Daarom zijn de gevolgen voor de ijsberen in deze vervuilde gebieden niet helemaal goed in te schatten. Het zou kunnen dat een dik penisbot voor betere stimulatie van vrouwelijke ijsberen zorgt, zodat mannetjes meer succes hebben zich voort te planten.

De Deense wetenschappers willen in de toekomst gaan onderzoeken of in de gebieden, waar ijsberen over het algemeen dunnere penisbotten hebben, de populatie van deze dieren ook kleiner wordt. Onderzoeker Christian Sonne op nieuwssite New Scientist

“Op dit moment weten we hier nog niets over. Het is namelijk erg duur om met satellieten beren te volgen en hun populaties herhaaldelijk te meten.”

Bron: Nu.nl ©PiepVandaag.nl