In Nieuw-Zeeland zijn vrijdag en zaterdag meer dan 650 grienden gestrand. Zeker 350 dieren hebben het niet overleefd. Het lukte vrijwilligers zo’n 100 dieren terug in zee te krijgen, en circa 200 konden zelf weg zwemmen. De grienden zijn op het puntje van het Zuidereiland gestrand bij Farewell Spit. De oorzaak is onbekend.
De eerste groep van zo’n 400 dieren werd afgelopen vrijdagochtend gevonden. Driekwart van de dieren was al dood, zowel volwassen dieren als hun jongen. De overige grienden hadden dringend hulp nodig.
Cheree Morrison, redactrice en schrijfster, vond de walvissen.
“Je hoorde de geluiden van slaan met staarten, lucht die uit spuitgaten werd geblazen, zuchten. De kleintjes waren het ergste. Ik kan het alleen maar beschrijven als huilen.”
Dierenbeschermers en tientallen vrijwilligers hebben de nog levende dieren toegedekt met natte doeken en hielden ze nat met emmers water. Ze deden hun uiterste beste de dieren terug de zee in te krijgen, wat lukte toen het vloed werd. Een dag later strandde nog een groep grienden en konden ze weer aan de slag.
Honderden vrijwilligers vormden een menselijke ketting in het water om tegen te gaan dat de dieren weer terug zouden zwemmen naar de kust. Kath Inwood van de Nieuw-Zeelandse natuurbescherming:
“Het kan echt heel naar zijn om zoveel dode walvissen te zien. Mensen moeten daar wel tegen kunnen.”
Skraaarrk! Thanks @ProjectJonah, DOC and all the volunteers who helped the stranded whales. Beaches all clear! https://t.co/WURpy7HZSN pic.twitter.com/C48PwPxMGf
— Sirocco Kākāpō (@Spokesbird) 12 februari 2017
De omvang van de stranding is volgens Inwood schrikbarend maar het is niet de eerste keer dat er zoveel dolfijnachtigen stranden. Farewell Split wordt daarom ook wel een “dolfijnenval” genoemd. Waarom de dieren nu net hier stranden is een raadsel, maar er zijn wel theorieën over. Mogelijk jagen de dieren te lang op een prooi maar het kan ook zijn dat ze een zieke walvis willen beschermen.
De griend is een walvisachtige uit de dolfijnenfamilie. Grienden leven in groepen en laten niet snel zwakke of overleden soortgenoten achter.
De dieren spoelen vaak in grote groepen aan, men spreekt dan van een massastranding. In 1985 spoelden meer dan 400 dieren aan in Nieuw-Zeeland. Het is de grootste bekende stranding ooit. Mogelijk speelt de onderlinge sociale verbintenis tussen de dieren een belangrijke rol. Als één dier strandt, volgt namelijk vaak de hele groep.
Bronnen: HLN, The Guardian ©PiepVandaag.nl
2 Comments
Reageren is niet meer mogelijk.
De confrontatie met hondenfokker Kevin T. in Belgie waar we hem na een intensief onderzoek eindelijk vonden. Dit weekend in Nederland opgepakt. Hopelijk gaat hij zijn opgelegde straf van 9 maanden uitzitten.
Veroordeelde hondenfokker Deurne weer opgepakt, blijft honden mishandelen via @NUnl
Best mogelijk Jeroen, en idd zorgelijk al die straling.
Maar volgens mij is er nog een oorzaak, heeft ook weer met al die communicatie te maken,vroeger gebeurde het vast ook, maar hoorde je er niets van…………
Tegenwoordig is een scheet in donker Afrika binnen een minuut in de hele wereld bekend.(bij wijze van spreken)
Dit soort dingen komen naar mijn idee steeds vaker voor. Er wordt altijd gezegd dat de oorzaak onbekend is en vaak gaat men de dieren opensnijden om “onderzoek naar de oorzaak te doen”. Maar volgens mij komt het door de steeds maar toenemende telecommunicatie die steeds omvangrijker én krachtiger wordt. Aangezien deze dieren met zeer subtiele signalen over enorm grote afstanden communiceren en hun route bepalen wordt dit door de enorme kakofonie aan signalen in de atmosfeer enorm verstoord of bijna onmogelijk gemaakt waardoor de dieren de weg kwijt raken en terecht komen op plekken waar zij helemaal niet willen en zouden moeten zijn.