Vorige week, 28 maart, is de zeehondenjacht gestart in Canada, veel eerder dan de jaren ervoor. Dit keer is de jacht niet gericht op zeehondenpups maar volwassen zeehonden. Dit heeft ernstige gevolgen voor de zeehondenpups die komende weken geboren worden en nog moeten zogen bij hun moeder.
Op aandringen van een bedrijf, genaamd PhocaLux, heeft Canada toestemming gegeven voor een vervroegde start van de zeehondenjacht dit jaar. Rebecca Aldworth, uitvoerend directeur bij Humane Society International (HSI), zegt over de situatie tegen The Dodo:
“Een bedrijf genaamd PhocaLux heeft bij de Canadese overheid gelobbyd om de zeehondenjacht eerder te laten starten. Ze beweren dat ze op de volwassen zeehonden willen jagen … voor vlees en olie.”
Grote gevolgen voor de zeehondenpups
Hoewel de Canadese overheid PhocaLux heeft verboden om zeehonden te doden in gebieden waar de zeehondenpups worden geboren en zogen bij hun moeder, zullen de pups nog steeds hevig worden beïnvloed door de jacht. Zo zegt Aldworth:
“Er is geen afzonderlijk gebied voor de geboorte van de pups. De volwassen zadelrobben bevallen in verschillende gebieden. Ook zwemmen de moeders soms weg van de pups. De jagers zien de pup dan niet en doden de moeder. De pup wordt dan alleen achtergelaten om te verhongeren op het ijs.”
Extreme wreedheid
Maar het blijft niet bij enkel PhocaLux. Zodra het jachtseizoen voor de zeehondenpups start, zo’n half april, zullen ook andere bedrijven op pad gaan. Zij zijn uit op weerloze babyzeehonden die net niet meer zogen bij hun moeder, maar nog niet oud genoeg zijn om goed te zwemmen en hun eigen voedsel te vinden. Zij worden gedood met jachtgeweren, doodgeknuppeld of gespietst met scherpe metalen objecten.
Rebecca Aldworth, observeert de zeehondenjacht al 18 jaar lang. Ze zegt over de jacht:
“Wat we hier zien is zo verschrikkelijk dat de meeste volwassen mensen hier niet naar kunnen kijken op video. Ik heb zeehonden gezien die in hun gezicht worden geschoten, die kruipend over het ijs zijn achtergelaten, doodbloedend, terwijl ze proberen te ontsnappen, voordat ze eindelijk worden gedood. Ik heb zeehonden gezien die het uitschreeuwen van de pijn, terwijl ze worden gespietst door metalen haken en over het ijs worden gesleept.”
Gefinancierd met belastinggeld
Elke jager mag tot 250 zeehonden per dag doden. Voor een heel seizoen kan dit oplopen tot honderdduizenden zeehonden.
Vele Canadezen zijn tegen deze gruwelijke jacht. Toch blijft de overheid de jacht steunen én financieren met belastinggeld. Aldworth gelooft dat de jacht tegen kan worden gegaan als Canadezen zich harder uitspreken tegen deze wrede traditie.
“Wanneer de Canadezen het duidelijk maken dat dit een onderwerp is waar zij hevig op tegen zijn, zal er een verlies van politieke steun zijn als belastinggeld gebruikt zal blijven worden om dit soort wreedheden te subsidiëren.”
Bronnen: The Dodo, Bont voor Dieren ©Animals Today Nadine van Wissen
3 Comments
Reageren is niet meer mogelijk.
De confrontatie met hondenfokker Kevin T. in Belgie waar we hem na een intensief onderzoek eindelijk vonden. Dit weekend in Nederland opgepakt. Hopelijk gaat hij zijn opgelegde straf van 9 maanden uitzitten.
Veroordeelde hondenfokker Deurne weer opgepakt, blijft honden mishandelen via @NUnl
Waarom zou je dit soort werk willen doen, voor geld?
Mensen die dit doen hebben toch wel geestelijk behoorlijke problemen, het gedeelte nadenken is volledig niet aanwezig blijkbaar, net als bij mensen die in een slachterij werken, hoe diep moet je geestelijk gezonken zijn om dat werk te doen.
Dit is ook stroperij.
De regering in Canada geeft daar elk jaar toestemming voor.
En de hele wereld kijkt toe.
Vrijwel niemand doet er iets tegen.
Wat een horror toch elk jaar weer. Hoe kan een land als Canada dat zich als modern, sociaal en bewust wil presenteren dit soort gruwelijke barbaarse toestanden toestaan? Van de jonge premier Trudeau zou je verwachten dat hij zich inzet om dit voor altijd stop te zetten. En waarom is het eigenlijk? Om allerlei domme kortzichtige over het paard getilde wijven die te veel geld hebben met die dieren om hun hals of aan hun lijf te laten lopen zodat zij zich zelf kunnen wijs maken dat zij dan “belangrijk zijn” en hun ego opgekrikt wordt. De media moet véél meer aandacht aan deze intens afschuwelijke mishandelingen besteden zodat iedereen op de hoogte is en niemand zich meer met bont durft te vertonen.