Op 17 oktober werd bij dierenvriendin Maud aangebeld of zij haar hond kwijt was. Dit was niet zo. Maud is naar het adres van de vinders gegaan en trof een doodsbange Bullmastiff aan onder een paardentrailer.

Bullmastiff
Een Bullmastiff | Foto: Wikimedia Commons

De vinders hadden de dierenambulance gebeld, maar deze wilde alleen komen als de hond aangelijnd of dood was. De sterk vermagerde hond vertoonde geen spoortje van agressie, maar was ook te bang om aan te lijnen. Maud slaagde erin de hond in te sluiten waarop de dierenambulance bereid was de hond genaamd Bella op te halen. Maud heeft dezelfde dag nog gebeld met het dierenasiel Smakterheide in Smakt, gemeente Venray, om te informeren hoe het met de sterk vermagerde hond ging, die ook nog kort geleden puppy’s had geworpen.

Er volgde een verhaal over twee eigenaren, waarvan de eerste aangaf geen kosten te zullen betalen en de andere zich dreigend opstelde. Maud heeft aangeboden Bella te willen adopteren danwel een financiële bijdrage te leveren voor Bella. De vrouw van de uitbater gaf aan dat ze dit per e-mail kenbaar kon maken en dan zou ze meteen een reactie krijgen. Helaas bleef de beloofde reactie uit. Maud heeft daarop gebeld en kreeg te horen dat de hond in beslag was genomen door justitie. Dit sterkte Maud in haar besluit om deze hond te adopteren en haar een beter leven te bezorgen dan dat ze tot nu toe gewend was. De sterk vermagerde en doodsbange hond leek als fokteefje te zijn gebruikt. Bovendien, zo gaf uitbater Coen aan, was het niet ‘hun tak van sport’ om dit soort honden (vechthonden) op te nemen..

Asiel Smakterheide zou vaker zulke verzoeken krijgen, maar daar deden ze niet aan mee. Bovendien zei hij dat als justitie erbij betrokken was, je niets meer wist van de hond en dat hij het niet wilde weten ook.

Maud, vastbesloten om Bella te redden, heeft contact opgenomen met RVO. Daar kreeg ze te horen dat er geen hond in beslag genomen was. Ook bij de politie en dierenbescherming was er niets bekend over een in beslag genomen hond met deze kenmerken. Het gevoel van Maud dat er iets niet pluis was groeide en ze is in de auto gestapt en naar Smakterheide gereden om te vragen met welke ambulance de hond was opgehaald. Er werd echter geen enkele informatie meer gegeven en de aanwezige vrijwilligers wisten zich geen houding te geven toen Maud vragen kwam stellen. Zogenaamde ‘vechthonden’ zijn moeilijk herplaatsbaar, maar is dat een reden om een hond niet op te nemen? En hoe mooi is het dan dat deze doodsbange hond, die overigens geen blijk gaf van agressie, ondanks de penibele situatie waar ze zich in bevond, meteen een aanbod voor adoptie kreeg? Je zou denken dat een asiel staat te springen om een hond als deze een tweede kans te gunnen. Maar nee, via de ingeschakelde dierenpolitie, hoorden we dat het beleid van het asiel was om geen gevonden honden bij de melder te plaatsen. Een belrondje langs overige asielen leerde dat dit absoluut geen standaard beleid is.

De bewuste agent hebben we gevraagd om een reactie:

“Ik mag helaas geen enkele mededeling doen, ik word aan mijn ambstgeheim gehouden door het dierenasiel.”

Van het RVO en de gemeente die formeel verantwoordelijk is voor de gevonden zwerfdieren, hebben we geen reactie gekregen.

De grote vraag is: waar is Bella?
Met een asiel dat geen vechthonden opneemt, een eigenaar die de asielkosten niet wil of kan betalen, een overheid die niet bekend is met de inbeslagname, een dierenagent die het zwijgen wordt opgelegd, de tegenstrijdige antwoorden en de absolute tegenwerking, vrezen we het ergste voor Bella. En dat juist op het moment dat haar redding nabij was. En juist door de instanties die door de gemeenschap worden betaald en vertrouwd met het lot van zwerfdieren.

(Maud is een fictieve naam uit privacy-overwegingen) 

©PiepVandaag.nl