Het is een drukke werkdag op 4 juni als ik getipt wordt op een opiniestuk van Ton de Kok in de Volkskrant. Ik sla er dan ook slechts een vluchtige blik op. ’s Avonds waag ik nog een poging.

Underdog
Foto: azntaiji via photopin cc

Misschien is het de vermoeidheid, maar het stuk kan me weinig boeien. De hondenliefhebber als eeuwige underdog. What’s new? Hebben wij hondenliefhebbers ons niet reeds lang in ons lot geschikt? We betalen als enige huisdierbezitter belasting. Een relikwie uit voorbije tijden waar gemeenten handig gebruik van maken. (Zwerfkattenproblematiek en besmettingen van kinderspeelplaatsen ten spijt is er nog nooit een ambtenaar over kattenbelasting begonnen). We worden langzaam verbannen tot onveilige, vieze en vooral minuscule gebieden die het woord ‘losloop’ niet mogen dragen omdat er geen mogelijkheid tot lopen is. We houden onszelf gezond door ons hondenbezit en schelen de samenleving zo vele euro’s aan gezondheidszorgkosten. We groeperen ons in verenigingen om gesprekken over verantwoord hondenbezit aan te gaan. Maar worden steeds weer straal genegeerd.

Omdat we als hondenliefhebbers lijden onder hondenbezitters die zich minder verantwoord gedragen. Geen hond die er aan denkt om alle autobezitters over een kam te scheren omdat er een minderheid (?) aan notoire wegmisbruikers is. Maar als het om hondenbezit gaat, is standaard iedereen fout.

Brave burgers als wij hondenliefhebbers zijn, laten we dit over onze kant gaan. We betalen de belasting. We laten ons massaal ophokken. We accepteren de boete en behandeling als crimineel wanneer we onze hond twee meter voor het toegestane gebied van de riem knippen. We zijn ondertussen wel de ogen en oren van de politie. We houden de sociale aspecten in de buurt op orde en spreken zich misdragende hondenbezitters aan, soms met gevaar voor eigen leven.

We zijn dat nu eenmaal gewend. Of misschien zijn we inschikkelijk. Of is het de mentale weerbaarheid die onze honden ons helpen opbouwen. Of wellicht de nagedachtenis aan onze voorouders. Wij weten immers dat zonder honden en de taken die zij vroeger vervulden, onze huidige samenleving nooit tot stand had kunnen komen.

En daar zat nu net het triggerpoint in het opiniestuk. De huidige samenleving. Ton de Kok is duidelijk wel de hulp van de hond aan zijn voorouders vergeten. En de natuur waar wij ons als mens ooit in bevonden. Hij valt namelijk over het ruimen van poep! Niet het laten liggen ervan, maar het opruimen. U leest het goed! Mij bekruipt het griezelige beeld van de hardloper in synthetisch high tech pakje, met elektronica in de oren die uit een strak gestijld huis komt, of misschien uit een blinkende blikken auto. Die net zijn plastic flesje met sportdrank heeft gepakt en in zijn swagge gear heeft gestoken om door het Amsterdamse bos (het zegt iets over de graad van verstedelijking als je een park een bos gaat noemen) een rondje te gaan hardlopen. Hoe ver is de mens van de natuur af komen te staan als je je stoort aan hondenliefhebbers die poep ruimen zodat overlast voor een ander wordt voorkomen? Goed poep is vies, dat vind ik ook, maar het hoort bij het leven en het is zo opgeruimd.

Toch iets nieuws in het opiniestuk. Want dat het voorkomen van overlast iemand kan storen is echt helemaal nieuw voor mij. Ik ga er maar eens op puzzelen tijdens een rondje hardlopen in de natuur. Met hond.

Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming ©PiepVandaag.nl