Februari nadert: heeft een podencoleven geen waarde in Spanje? – deel 1 

Het is bijna februari, een zware maand voor de podenco in Spanje. Dan begint de massale dump van deze honden na het jachtseizoen. Soms worden deze honden op gruwelijke wijze gedood. De jacht en de podenco zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Afgelopen jaar zijn er 850.000 jachtlicenties in Spanje verstrekt. Negentig procent van de jagers jaagt met honden, een minderheid jaagt met slechts één hond. Wanneer we uitgaan van vier honden per jager dan kunnen we concluderen dat er minimaal circa 3 miljoen honden voor de jacht in Spanje gebruikt worden. Genoemd aantal is slechts een gemiddelde want een podenquero (jager/houder van podenco’s) heeft vaak wel zo’n tien tot vijftien podenco’s in zijn roedel.

Jacht in Spanje
In Spanje wordt 80% van het grondgebied gebruikt voor de jacht, 90% hiervan bestaat uit particuliere reservaten. De jacht in Spanje genereert 5 miljard euro per jaar en heeft het hoogste aantal jagers in de Europese Unie. Sommige overheden verlenen, om de jachtactiviteit te bevorderen, gulle subsidies met publiek geld. De jaarlijkse balans van de jachtsport in Spanje bedraagt 20 miljoen dode dieren, waaronder 5.6 miljoen konijnen en 740.000 hazen. De jacht is, met 10.3 %, na voetbal en basketbal, de derde beoefende federatieve ‘sport’. Meer dan 2% van de totale bevolking beoefent de jachtsport. Er zijn meer dan 5.000 jachtverenigingen en federaties in Spanje. In veel asielen bestaat de hondenpopulatie voor 70% uit door jagers verlaten jachthonden.

Podenco’s en podenco kruisingen zijn een van de meest verlaten honden in Extremadura. Het is bekend dat jagers meer dan vijf honden houden op verlaten plekken op het platteland, zonder chip, zonder controle en niemand weet dat er honden daar opgesloten zitten. Er zijn veel dierenbeschermingsorganisaties in Extremadura en allemaal hebben ze podenco’s of Podenco kruisingen in hun kennels. De mensen zijn bang om podenco’s te adopteren omdat ze actief zouden zijn. Het aantal podenco’s (en kruisingen) in deze regio bedraagt minimaal 80.000.

De voorzitter van Justicia Animal, Matilde Cubillo, zegt dat 99% van deze honden geen identificerende microchips heeft, dus “het is praktisch onmogelijk om de eigenaar te vinden en de achterlating blijft onbestraft.” Cubillo:

“De asielen zijn overvol en verzadigd, er komt geen einde aan podenco’s die binnenkomen in vreselijke omstandigheden. Dit is het gevolg van het gebrek aan controle over clandestiene Rehala’s in de regio Madrid.”

Wanneer de stichtingen deze illegale Rehala’s aangeven, is alles in orde volgens de interveniërende agenten en technici van het stadhuis.

“We zien geketende honden met weinig mobiliteit, dieren met afgesneden oren en staarten, en het verblijf van de dieren, heeft geen plek vrij van uitwerpselen en urine, waar ze kunnen ontspannen of teven die pups baren zonder veterinaire hulp.”

Asielen in Spanje
Spaanse asielen zitten overvol met podenco’s, er zijn honderden oproepen om hulp vanuit heel Spanje voor podenco’s die in de meest erbarmelijke omstandigheden zijn gevonden. Het is een achterhoedegevecht tegen een overmacht van jagers en een overheid die economische belangen laat prevaleren boven dierenwelzijn. Lokale overheden die contracten voor het beheer van de perrera’s (dodingsstations) hebben afgesloten met bedrijven gespecialiseerd in ongediertebestrijding, de goedkoopst mogelijke oplossing voor het zwerfdieren probleem, het afval van de Spaanse samenleving. Het is de dagelijkse realiteit voor de podenco’s in Spanje, maar in de schemerwereld van de jacht moet alles verborgen blijven en wordt alles ontkend. Ondertussen worden tienduizenden podenco’s per jaar geslachtofferd en krijgen zij vrijwel geen aandacht. Heeft een podencoleven geen waarde?

Edwin Verhaegen, Oprichter en Penningmeester van Stichting Podencoworld
Voorvechter van de rechten van podenco’s sinds 2005.

Persbericht Podencoworld