Op de vroege ochtend van 6 juni werden 154 grienden de inham bij het dorp Midvagur op het noordwestelijke Faeröer-eiland Vágar ingedreven en op gruwelijke wijze afgeslacht. De grote groep grienden was om 4 uur ‘s ochtends ten zuiden van Vágar gevonden door het visserijpatrouillevaartuig Brimil en werd gedurende de daaropvolgende 4 uur naar de dichtstbijzijnde slachtbaai gejaagd, door een flotilla van kleinere scheepjes. Dit bloedbad markeerde de eerste zogenaamde ‘grind’ van het jaar in de Faeröer-eilanden en de omvangrijkste sinds 2013.

griendenslachtingen
Weer een bloedige slachtpartij in naam van traditie | © Rosie Kunneke / Sea Shepherd

In 2014 vonden ‘slechts’ 48 grienden in twee drijfjachten en 5 butskoppen in een al dan niet ‘geassisteerde’ stranding de dood. Voornamelijk de massale aanwezigheid van Sea Shepherd-vrijwilligers ter land en ter zee voorkwam dat jaar erger. In 2013 waren nog 1104 grienden en 430 witflankdolfijnen het slachtoffer.

Vorige week was het opnieuw raak. Op de ochtend van 26 juni werden 22 grienden gedood in Hvannasund in het noordoosten van de archipel.

De autonome regering van de eilandengroep tracht ingrijpen in de ‘grind’ door activisten te ontmoedigen door middel van hogere boetes en gevangenisstraffen en toegenomen politiebevoegdheden. Het is verboden om dichter dan één zeemijl (1852 meter) in de buurt van een ‘grind’ te komen en activisten kunnen tot 12 uur lang preventief vastgehouden worden.

Er zijn ook nieuwe regels voor de moordenaars zelf. Ze moeten ouder dan 16 zijn en een cursus gevolgd hebben die onder andere regelgeving, gereedschap, moordmethode en het vaststellen van de dood omvat. Volgens de lokale pers hebben 2230 inwoners de cursus gevold in februari en maart en daarmee een ‘license to kill’ verworven.

De geheel vernieuwde whaling.fo website van de Faeröese regering voert vijf excuses aan waarom deze slachting in hun ogen moet doorgaan:

  • De duurzaamheid van de jacht; dit gaat wetenschappelijk niet veel verder dan: we doen dit al sinds de 16e eeuw en er zijn nog steeds grienden om af te slachten.
  • De goede regulering; inderdaad is er wetgeving sinds de jaren 1830 en al even lang wordt deze in de ons-kent-ons cultuur van een eilandnatie van nog geen 50.000 mensen genegeerd.
  • De gemeenschapszin van samen jagen, doden en het onder elkaar verdelen van de buit; dat slechts een dikke 2000 inwoners de moeite hebben genomen om een vergunning te verkrijgen spreekt dit tegen.
  • Het leven met en het nemen uit de zee is een natuurlijk onderdeel van het (over)leven in de Faeröer; die gesuggereerde afhankelijkheid van wat de zee (en het land) te bieden hebben is reeds lang voorbij. De supermarkten bieden hetzelfde assortiment als die bij ons en de levensstandaard van de bevolking is ook vergelijkbaar met die in West-Europa. De natuurlijke draagkracht van de eilandengroep is 4 tot 5000 bewoners, het eeuwenlange stabiele inwoneraantal tot het begin van de 19e eeuw, niet het 10-voudige van nu. Die overbevolking werd alleen mogelijk gemaakt door de industriële visserij sinds de tweede helft van de 19e eeuw; vissen voor export welteverstaan…
  • Voedselcultuur; voedsel dat vergiftigd is met kwik en andere verontreinigingen en door artsen ook in de Faeröer zelf ongeschikt voor menselijke consumptie wordt geacht.
griendenslachtingen
Na de Hvannasund slachtpartij | © Rosie Kunneke / Sea Shepherd

Niets in deze drogredenen houdt rekening met de dieren zelf; de angst, stress en paniek tijdens de drijfjacht en stranding, het gedwongen getuige zijn van de dood van familieleden – geboren en ongeboren kinderen, de pijn van haken, messen en lansen en de wetenschap van de naderende eigen dood en de machteloosheid in die situatie.

De belangrijkste pijler onder de economie van de Faeröer is de export van vis. De EU, individuele regeringen, supermarktketens en consumenten hebben daarmee een machtsmiddel in handen om deze eilandgroep onder druk te zetten.

Als de (politieke) wil er is, zou een dergelijke, volstrekt onnodige gruwel toch snel uit ons moderne Europa uitgebannen moeten kunnen worden.

Erwin Vermeulen is fotograaf, Hoofd Werktuigkundige bij Sea Shepherd en woont samen met zijn vriendin Susan, een dove kat, een éénogige kat, een kat met één nier, een gepensioneerde speurhond en twee dove en blinde honden.

© PiepVandaag.nl