In Australië zijn in het afgelopen renjaar 175 paarden omgekomen tijdens races, het hoogste aantal ooit gemeten. Dit blijkt uit het jaarlijkse Deathwatch-rapport van dierenrechtenorganisatie Coalition for the Protection of Racehorses (CPR). De meeste paarden stierven door beenbreuken, maar het werkelijke aantal ligt waarschijnlijk hoger, omdat veel ‘onbruikbare’ dieren buiten de openbaarheid worden gedood.
De Australische paardenrace-industrie ligt al jaren onder vuur vanwege ernstige dierenwelzijnsproblemen. Vooral de beroemde Melbourne Cup, die elk jaar in november plaatsvindt, krijgt steeds meer kritiek. Wat ooit een feestelijk nationaal evenement was, wordt nu door dierenrechtenorganisaties bestempeld als een moreel schandaal.
Misstanden bij races met paarden
De sector kampt met hardnekkige misstanden: jonge paarden worden te vroeg en te zwaar belast, het gebruik van zwepen veroorzaakt pijn en stress, en talloze dieren worden afgemaakt zodra ze niet meer presteren. Victoria is de enige Australische deelstaat waar nog hindernisraces zijn toegestaan, een risicovolle vorm van paardenrennen die elders al decennia verboden is. De campagne ‘Nup to the Cup’, die oproept tot een boycot van de Melbourne Cup, wint dan ook steeds meer aanhang.
Deathwatch-rapport onthult grimmige cijfers
De CPR publiceert elk jaar het Deathwatch-rapport, waarin alle gedocumenteerde paardendoden tijdens races worden vastgelegd. Voor het renjaar 2024/25 (van 1 augustus 2024 tot 31 juli 2025) telde de organisatie 175 omgekomen volbloed renpaarden, een stijging van bijna 14 procent vergeleken met het jaar ervoor. Volgens CPR-campagneleider Elio Celotto is dit slechts het topje van de ijsberg:
“Het feit dat meer renpaarden dan ooit van de renbaan worden gehaald om te worden gedood, zodat ze de sterfgevallen niet in openbare rapporten hoeven te melden, is een grote zorg. Het vertelt ons dat er veel meer paarden worden gedood dan CPR kan identificeren.”
Dodelijke beenbreuken en te jonge paarden
De meeste paarden stierven aan gebroken benen, maar ook aan hartfalen. Inwendige bloedingen of dodelijke valpartijen kwamen ook veel voor. “We kunnen niet genoeg benadrukken dat deze sterfgevallen en catastrofale verwondingen geen ongelukken zijn”, zegt Celotto.
“Ze zijn het directe gevolg van het feit dat paarden te ver, te snel en veel te jong worden gepusht.”
Zeven paarden stierven tijdens hun allereerste race, waarvan twee pas twee jaar oud waren. Van alle gedode paarden was ruim 40 procent al als tweejarige ingezet, een leeftijd waarop het skelet nog niet volledig is ontwikkeld.
Van renbaan naar slachthuis
De problemen eindigen niet bij de renbaan. Veel paarden die niet meer presteren of te oud worden, belanden uiteindelijk bij de slacht. Paarden die niet genoeg prijzengeld opleveren, worden gezien als verliesposten en afgeschreven.
Australische renpaarden massaal afgedankt, mishandeld en geslacht
Een schrijnend voorbeeld is de legendarische merrie Black Caviar, die in augustus 2024 overleed. Na haar racecarrière werd ze ingezet als fokmerrie en kreeg negen veulens in elf jaar tijd. Ze stierf kort na de geboorte van haar laatste veulen. Wat er gebeurt met duizenden merries die jaarlijks ‘met pensioen’ gaan, blijft onduidelijk. Uit eerdere onthullingen bleek dat veel voormalige renpaarden worden mishandeld of naar de slacht gaan.
Ook bij hindernisraces is de situatie dramatisch. In Victoria stierven dit jaar tien paarden tijdens hindernisraces of trainingen, het dodelijkste seizoen ooit. Op één dag in Ballarat kwamen drie paarden om.
CT-scans alleen voor prestigieuze races
Er bestaan wel degelijk maatregelen die paardenleed kunnen voorkomen, maar die worden slechts beperkt ingezet. Voor de prestigieuze Melbourne Cup moeten alle deelnemende paarden verplicht een medische CT-scan ondergaan. Daarmee kunnen verborgen botbeschadigingen worden opgespoord die anders tot dodelijke breuken leiden. Sinds die invoering zijn er geen dodelijke ongelukken meer gebeurd tijdens het Spring Racing Carnival.
Helle Erhardsen, algemeen directeur van CPR, vraagt zich af waarom dit niet overal geldt:
“Als Racing Victoria catastrofale ongevallen kan voorkomen door alle paarden te scannen voordat ze mogen deelnemen aan de Melbourne Cup, waarom eisen zij en alle andere staatsautoriteiten dan niet dat alle paarden het hele jaar door worden gescand? Als ze net zoveel om de paarden zouden geven als om hun publieke imago, zouden ze dat wel doen.”
Einde aan de races
Dierenrechtenorganisaties eisen uitbreiding van verplichte CT-scans naar alle renbanen, openheid over alle sterfgevallen en een verbod op hindernisraces in Victoria. Ook pleiten ze voor een hogere minimumleeftijd waarop paarden mogen racen.
Op de lange termijn zien organisaties als CPR maar één echte oplossing: een einde aan commerciële paardenraces. “Met een recordaantal paarden dat dit jaar tijdens races is omgekomen, is het duidelijk dat de industrie meedogenlozer is geworden in haar streven naar winst ten koste van de paarden waarvan zij afhankelijk is”, aldus Celotto.
Dierenrechtenorganisaties roepen het publiek op om niet te wedden op races, evenementen te boycotten en politici aan te spreken. Want achter elk getal in het Deathwatch-rapport schuilt een individueel paard dat zijn leven verloor voor menselijk vermaak.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Liesbeth Riekwel
