Het is 3 februari, 18:00 ‘s avonds. Een levende kalkoen wordt van de klokkentoren van de parochiekerk van Cazalilla (Jaén) geworpen. Ze komt enkele seconden later op de grond, zonder een kans te maken aan de val te ontkomen. Een aantal bewoners van het dorp snellen zich naar de kalkoen om deze te pakken, maar een dierenbeschermer is ze te snel af. Het lukt hem om de kalkoen te pakken en voor de ogen van de inwoners te verbergen. Hij wil de kalkoen het dorp uit krijgen om het dier te verzorgen en ergens op te vangen. Maar enkele inwoners van het dorp komen erachter dat hij de kalkoen heeft en met geweld lukt het ze de kalkoen af te pakken.
Beelden van het werpen van de kalkoen (TV Animalista):
En beelden van spanningen:
Onbekende bestemming kalkoen
“Ze kwamen op ons af, ze gooiden ons op de grond, ze trapten ons, ze trokken aan onze haren, ze haalden de kalkoen met geweld weg, ze vertrapten onze camera’s en die van de pers. We konden niet anders dan het dorp uitkomen met hulp van de politie, die ons begeleidde tot onze auto’s. Het dier is met geweld van ons afgepakt en het is onbekend waar het zich nu bevindt”,
aldus Griselda Isolda Stamp, die samen met andere activisten naar Cazalilla afreisde in een poging te voorkomen dat de kalkoen van de klokkentoren geworpen zou worden. Inmiddels circuleren op de sociale media berichten dat het goed gaat met de kalkoen, dat deze bij een inwoner van Cazalilla zou verblijven. Er worden foto’s verspreid van de kalkoen in een badkamer. Maar of het dier goed verzorgd wordt is niet te checken. Volgens een getuige moet de kalkoen geleden hebben op het moment dat het dier met geweld werd afgepakt, omdat er aan haar poten, vleugels en nek werd getrokken.
Een illegale traditie
Het werpen van de kalkoen is niet alleen een wrede traditie, het is ook nog eens verboden sinds 2004. De Junta de Andalucía (Provinciale overheid van Andalusië) legt ieder jaar de persoon die de kalkoen van de klokkentoren werpt een boete op van 2001 euro (de minimale geldstraf voor deze vorm van dierenmishandeling). Het werpen is een ernstige overtreding van de dierenbeschermingswet van Andalusië. Toch laat de burgemeester ieder jaar toe dat dit plaatsvindt. De gemeente doet niets aan het organiseren van het evenement, maar doet ook niets tegen het uitvoeren ervan. En de bewoners van Cazalilla zamelen samen het geld in om de boete te kunnen betalen.
Confrontaties en weerstand
Griselda Isolda:
“We waren met activisten afkomstig uit Madrid, Alicante, Huelva, Jaén en Sevilla, en we wilden voorkomen dat deze wrede Spaanse traditie zou plaatsvinden. De hele tijd werden we door de inwoners bedreigd en bespot. Het lukte ons niet om het werpen tegen te houden, de vogel viel ‘als lood’, zonder te vliegen. Al vanaf vroeg in de ochtend hielden ze het dier in de klokkentoren, ontoegankelijk. Hierdoor was vreedzaam verzet voor de deur van de klokkentoren nutteloos.”
Diverse organisaties hebben geprobeerd het werpen van de kalkoen te voorkomen. ANPBA, bijvoorbeeld, verzocht aan de gemeente om de sluiting van de klokkentoren zodat niemand hier toegang tot had. Actyma deed dit ook, op schrift en via de officiële weg. Beide organisaties gaan nu stappen ondernemen tegen de gemeente, het bisdom en alle betrokkenen. Onder meer zal er bij de Provinciale Overheid erop aangedrongen worden dat de huidige boetes ontoereikend zijn en geen effect hebben. Ondertussen heeft de Spaanse dierenpartij PACMA ook een aanklacht ingediend tegen de burgemeester van Cazalilla voor het toestaan van dit illegale evenement.
Spanje, land van wrede feesten
Griselda Isolda schetst een kader van de huidige situatie in Spanje:
“Het werpen van de kalkoen in Cazalilla is één van de wrede feesten met dieren. In Spanje is het helaas legaal om stieren te mishandelen en te doden, niet alleen in de stierenvechtarena maar ook in de straten, in een sfeer van totale straffeloosheid en in de aanwezigheid van minderjarigen die toegelaten worden tot dit soort gewelddadige evenementen, doodsspektakels. Ik, en de andere activisten, zullen blijven strijden en deze wreedheden zichtbaar maken. Ik sluit niet uit om hulp te vragen van landen die zich solidair stellen met dieren om Spanje te helpen, want dit land slaapt.”
Bronnen: ABC.es, DiarioJAEN.es, PACMA.es ©PiepVandaag.nl Estefanía Pampín Zuidmeer
5 Comments
Reageren is niet meer mogelijk.
Wereldbank financiert varkensflats en andere megaveebedrijven
De walvis is als rechtspersoon erkend in Polynesië. Inheemse leiders hebben dit in een verdrag vastgelegd, met als doel betere bescherming.
Geen enkel mededogen. Geen enkel gevoel. Enkel eigen mededogen en gevoel van smakeloos walgelijk genot. Elk woord is er een teveel.
Verschrikkelijk dat dit oogluikend wordt toegelaten. Maar relativeer ook. Dit is erg, maar het gaat om één dier waar je weinig voor kunt betekenen op afstand. Voor wie je wel iets kunt betekenen zijn de dieren die op borden, aan kragen van jassen, in het circus of in proefdiercentra belanden. Beteken iets voor de dieren op wie je direct invloed hebt.
Ja Monique, ieder land heeft zo zijn gelovigen en er is geen 1 geloof die vriendelijk is voor dieren en dan reken ik het Boeddisme niet mee, want dat is geen geloof van godsverering, overal waar goden om de hoek komen kijken, nooit te bewijzen, maar er vallen altijd veel doden en er is veel agressie naar andere gelovigen.
En zulke gemeenschappen prediken vaak ook nog liefde en mededogen en dat terwijl ze helemaal niet weten wat dat inhoud en de kerk doet hieraan mee, een kalkoen is een product natuurlijk en geen schepsel van god, het is maar wat je wilt geloven, het geloof der sadisten.
…..en dan ook nog met goedkeuring van de burgemeester ????
Er blijven weinig landen over waar je als dierenvriend nog naartoe wil……..