Krokodilachtigen en tandwalvissen hebben gelijkvormige schedel 

Ondanks totaal verschillende voorouders, ontwikkelden tandwalvissen en krokodilachtigen een gelijkvormige schedel. Waarom? Een nieuwe studie toont aan dat dit komt omdat de diersoorten op dezelfde prooidieren jagen.

Dolfijnen en krokodillen leven tegenwoordig in rivieren en oceanen, maar beide diersoorten zijn geëvolueerd van dieren die op het land leefden. Eten vinden onder water was een hele nieuwe uitdaging voor zowel de voorouders van de krokodilachtigen (krokodillen en alligators) als de voorouders van tandwalvissen (dolfijnen, orka’s en andere verwanten). Volgens een nieuwe studie van de Monah University in Australië vonden beide diersoorten dezelfde oplossing voor dit probleem, ondanks dat daar 300 miljoen jaar tussen zat. Zij ontwikkelden namelijk een schedel die wel heel erg op elkaar lijkt. Hoofdauteur Matthew McCurry zegt over deze ontdekking:

“Hoewel deze soorten heel ver zijn verwant, zijn ze geëvolueerd met een vergelijkbare schedelvorm. Onze resultaten suggereren dat de opmerkelijke gelijkenis tussen sommige krokodillen en dolfijnen wordt gedreven door wat ze eten in plaats van waar ze wonen.”

Eerdere onderzoeken
Eerdere onderzoeken keken niet naar hoe overeenkomstig de schedel van tandwalvissen en krokodilachtigen daadwerkelijk zijn. Er werd gedacht dat aspecten zoals lage wateren en rivieren hadden geleid tot de ontwikkeling van een gelijkvormige schedel. Maar het blijkt echter dat het vangen van vis de reden is voor de evolutie. Vis vangen blijkt toch een stuk makkelijker met een lange en dunne snuit. Zo zegt McCurry:

“Dolfijnen voeden zich met een breed scala aan vissoorten en in sommige gevallen grotere prooidieren. Krokodillen voeden zich ook met een breed scala van prooidieren, waaronder vissen. Wat we zagen was dat krokodillen die zich voeden met vis, een vergelijkbare schedel hebben met die van dolfijnen.”

Belang van de studie
Voor het onderzoek, reisde het team af naar verschillende musea in Amerika en Australië. Hier legden ze doormiddel van CT scans en 3D scans een enorme hoeveelheid schedels vast. Deze schedels konden ze later via de computer in detail onderzoeken. McCurry benadrukt het belang van de resultaten van het onderzoek:

“Wat ze belangrijk is aan deze studie is dat het ons helpt voorspellen welk dieet uitgestorven zeezoogdieren en reptielen hadden, enkel door naar hun schedel te kijken.”

Bron: Science Daily © Animals Today Nadine van Wissen