‘Het is maar een hond.’ Het is een zin die ik vaker in mijn leven heb gehoord, maar nog steeds niet begrijp. Misschien zit het in de woorden ‘Het is maar …’. Die begrijp ik echter als het om een krasje gaat wanneer je uitschiet met een kaasschaaf of mes. ‘He, gelukkig, het is maar een krasje. Erger is het niet.’ Of als je ziek bent en het is maar een lichte griep. ‘Het is maar een licht griepje, gaat zo weer over.’

maar een hond
Foto credit: Kerem Tapani via Compfight cc

Het zit hem dus niet in die woorden, ondanks het feit dat ‘maar’ voor veel mensen geen favoriet woord is. ‘Geen gemaar!’ willen we allemaal wel eens uitroepen als we een “ja, maar-type” tegenkomen. Nou, dat “geen gemaar”-gevoel bekruipt, nee bespringt mij vooral bij mensen die van het ‘het is maar een hond’-type zijn. Als het voor jou ‘maar’ een hond is, had hem dan niet genomen!

Zoals bij de man die mijn collega belde omdat hij van zijn hond af wilde: ‘De hond is teveel, hij moet weg’. Na wat doorvragen van mijn collega om uit te vinden wat de hond dan “teveel” maakte, verzucht de man fel ‘Nou, eigenlijk gewoon dat die hond daar ligt en ademt!’ Een typisch geval van een “het is maar een hond”-mens dat op een dag vindt dat de hond te lastig is. Zo spreken we ze bij de Koninklijke Hondenbescherming helaas veel te vaak. Wat dacht u van het echtpaar dat belde omdat de kinderen het huis uit waren. Voor hen was een logisch gevolg daarvan dat de hond ook acuut het huis uit zou gaan. De hond was immers ooit voor de kinderen aangeschaft. Nu zij het huis uit waren, diende de hond geen doel meer. Hij kon vertrekken. Het was immers maar een hond.

In beide gevallen ging het om heel makkelijke, gezellige en leuke honden die zichzelf vrij goed konden wegcijferen. Maar niet genoeg voor de “het is maar een hond”-eigenaren die zij op hun levenspad troffen. Gelukkig voor de honden werden ze herplaatst bij mensen die meer van het type “wat is een hond toch een bijzonder dier en wat fijn om de verantwoordelijkheid te mogen dragen, een leven lang goede zorg te verzorgen voor dit leven”-baasjes. Kwam het voor de honden toch nog goed.

Ik hoop maar dat voor 2015 veel “het is maar een hond”-mensen als voornemen hebben op tijd te denken ‘Een hond, dat is maar niets voor mij’. Dat zij in plaats van een dier een levenloos product aanschaffen. En het hebben van een hond overlaten aan de echte hondenliefhebbers. Kunnen wij als hondenliefhebbers met z’n allen verzuchten ‘Gelukkig, het is maar een nepplant (spel, iPad, of ander gekocht product) die is aangeschaft, geen levend wezen’. Begint het jaar voor iedereen goed. Zonder naar “gemaar”.

Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming ©PiepVandaag.nl