Er is een massale sterftegolf gaande onder zeevogels aan de kust van Alaska. Duizenden zeekoeten stranden en komen om het leven. De meeste dieren sterven door honger, ze zijn te zwak om nog te vliegen.

zeevogels
Zeekoet | ©Lars Soerink, Vilda natuurfotografen

Wetenschappers deden onderzoek naar de enorme sterftecijfers van de vogels. De oorzaak is volgens de onderzoekers klimaatverandering. Conclusie is dat de veranderende weersinvloeden de massale dood van de dieren veroorzaakt. Het warme zeewater, de hogere temperturen en El Niño, het draagt allemaal bij aan verslechtering van de leefsituatie van deze zeevogels.

Zwak en hongerig
De zeekoet is één van de meest voorkomende zeevogelsoorten in dat gebied. Begin van deze maand werden op één stuk strand wel achtduizend dode vogels gevonden. De vogels komen naar de kust om voedsel te zoeken, maar zijn al te verzwakt. Ze kunnen niet meer vliegen en zijn te uitgemergeld om in leven te blijven. De onderzoekers vonden geen tekenen van vervuiling of ziektes als redenen voor de sterfte van de dieren. Ondervoeding bleek de oorzaak: de dieren hadden totaal geen lichaamsvet meer. Door de veranderende weersinvloeden verandert ook het leefgebied van de prooidieren van de vogels. De zeevogels kunnen niet voldoende voedsel vinden en sterven de hongerdood.

El Niño
El Niño zorgt voor opwarming van het zeewater langs de evenaar in de oostelijke Stille Oceaan. Dit heeft effecten voor het weer in grote delen van de wereld. El Niño was oorspronkelijk een sterke opwarming van de Stille Oceaan voor de kust van Noord-Peru en Ecuador. Tegenwoordig wordt de vaak daarmee samenhangende opwarming langs de evenaar tot het midden van de Stille Oceaan met deze naam aangeduid. In dit gebied komt normaal juist koel water uit de diepere oceaan naar boven. El Niño duurt gemiddeld een half jaar en het oppervlak van de oceaan kan langs de evenaar tot drie graden warmer zijn dan normaal voor de tijd van het jaar. De piek ligt vaak in december, vandaar de benaming El Niño wat “het (Kerst)kindje” betekent.

Bron ©PiepVandaag.nl Lydia Zittema