In onderstaand filmpje toont oceanograaf David Gallo een bizarre eigenschap van inktvissen (en andere waterbeesten behorend tot de stam der weekdieren) namelijk het vermogen zich te camoufleren als een kameleon.

Reuzeninktvis - onderwaterwereld
Reuzeninktvis | Illustratie: Citron You must credit this : Citron (Own work) [GFDL or CC-BY-SA-3.0], via Wikimedia Commons 
Eigenlijk overtreffen deze weekdieren het op zich al knappe kunstje van de kameleon: zij zijn namelijk niet alleen in staat de kleur van hun omgeving na te bootsen maar ook het patroon, helderheid en textuur. Bijvoorbeeld van een alg, steen of de zeebodem. Ze doen dit primair om zich te verstoppen voor roofdieren. Zo  beweegt de octopus in het filmpje zich als een ‘bewegende steen’ voort over de zeebodem, bedachtzaam daarbij nooit de snelheid van de golven of de speling van het licht te overtreffen, want dat zou tot ontmaskering van de truc kunnen leiden. En áls hij dan toch ontmaskerd wordt dan kiest hij voor het tegenoffensief, namelijk zo groot mogelijk worden. De huid rondom zijn ogen kleurt daarbij razendsnel donkerbruin zodat zijn oogwit extra groot en dreigend lijkt.

De ogen van reuzenpijlinktvissen zíjn al de grootste van het dierenrijk (ze kunnen zo groot als een voetbal worden!) dus in tegenstelling tot de octopus hoeven zij op dit vlak in ieder geval niet te bluffen. Maar ook de pijlstaartinktvis weet met zijn snelle kleurschakeringen zijn omgeving goed voor de gek te houden: in het filmpje zien we twee mannetjes vechten, wat ze doen door hun achtersten tegen elkaar te botsen. Als de mannetjes heel agressief worden kleuren ze wit. Dit kunstje kunnen ze al in één seconde klaren: van donkerbruin opeens bleek wit. Vrouwtjesinktvissen zijn echter niet zo gecharmeerd van het lijkbleke voorkomen van hun bewonderaars. “Geen probleem”, denkt het mannetje; “Ik splits mijzelf gewoon in tweeën!” Terwijl hij het vrouwtje al zwemmend het hof probeert te maken is hij er beducht op haar alleen zijn vriendelijke, bruine kant te tonen terwijl de zijde die zij níet ziet (maar de andere mannetjes wel!) lijkbleek blijft.

“Wegwezen, deze is van mij!” lijkt hij te zeggen.

David Gallo:

“Vandaag de dag hebben we nog maar circa 3% van de oceanen verkend. In die 3% hebben we al ‘s werelds hoogste bergen, diepste dalen, onderwatermeren en onderwaterwatervallen ontdekt. Het is niet voor te stellen wat de overige 97% te bieden zou kunnen hebben: nog meer verrassingen of een eindeloze leegte?”

David Gallo laat verrassingen uit de onderwaterwereld zien

©PiepVandaag.nl Thalien Colenbrander