Een verbetering van dierenwelzijn in de kippenindustrie hoeft niet duur te zijn. Door over te stappen op langzamer groeiende kippenrassen kan tot wel 100 uur leed per dier worden voorkomen. Hoewel een complete stop op dierenleed verreweg de voorkeur heeft, is dit in elk geval een eerste aanzet tot verbetering in de sector.
Een recent onderzoek, gepubliceerd in Nature Food, onderzocht het voorstel van de European Chicken Commitment (ECC). ECC is een initiatief dat verbeteringen van dierenwelzijn in de pluimveesector stimuleert en kwam met het voorstel voor andere kippenrassen. De onderzoekers maakten gebruik van het innovatieve Welfare Footprint Framework, een methode waarmee dierenwelzijn nu ook kwantitatief (in cijfers) kan worden geduid.
Verbetering maar liever helemaal niet
De overstap naar langzamer groeiende kippenrassen kan het lijden met wel 15 tot 100 uur verminderen dan het geval is bij de snel groeiende kippen die nu in de industrie worden gebruikt.
Snelgroeiende rassen heten ook wel plofkippen. Zij lijden extreme pijn in de bio-industrie, met name door kreupelheid, hittestress, hart- en ademhalingsproblemen en chronische honger. De snelgroeiende rassen zijn zo gefokt dat ze binnen zes weken al voldoende gegroeid zijn voor de slacht. De moederdieren laat men langer leven omdat ze eieren moeten blijven leggen. En omdat ze hiervoor niet te zwaar moeten zijn, krijgen ze veel te weinig eten in relatie tot hun eetbehoefte. Cynthia Schuk-Pain, wetenschappelijk directeur van het Welfare Footprint Institute, benadrukt:
“Weinig mensen realiseren zich dat het leed al begint vóór het kuiken uit het ei komt, met de hongerlijdende moeder.”
Snelgroeiende plofkippen worden in Nederland nog steeds gefokt en verkocht. Ongeveer 55 procent van de vleeskippen in Nederland is een plofkip. Het meeste plofkippenvlees is bestemd voor de export, maar het is ook nog altijd te koop bij poeliers, slagers en restaurants. Ook ligt plofkip nog bij veel supermarkten als halalkip.
Mensen denken vaak dat beter dierenwelzijn automatisch hogere kosten met zich meebrengt, omdat biologische kip in de supermarkt duurder is. De overstap naar langzaam groeiende rassen is echter niet veel duurder. De onderzoekers berekenden dat dit neerkomt op ongeveer één dollar (85 eurocent) per kilo kippenvlees. Ook de CO₂-uitstoot werd meegenomen in de analyse. Deze is echter verwaarloosbaar hoger. Een minimale impact op de portemonnee en het milieu, aldus de onderzoekers.
Dierenwelzijn verdient meer prioriteit
De onderzoekers noemen dit resultaat een keerpunt. In een voedselsysteem, waar dierenwelzijn onderaan de prioriteitenlijst staat, is er de mogelijkheid om toch een groot verschil te maken voor vele kippen.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Imane Vossen
