Op 7 december vieren we in Nederland Nationale Dag van de Vrijwilliger, een dag om stil te staan bij mensen die zich onvermoeibaar inzetten voor anderen. Olga is zo iemand. Al meer dan twaalf jaar zet zij zich in voor straat- en zwerfdieren in Dnipro, Oekraïne. Wat begon met het voeren van een paar honden in haar buurt, groeide uit tot Pegasus, een opvangcentrum dat tijdens de oorlog inmiddels meer dan 2.000 dieren opvangt en verzorgt.
Haar werk als vrijwilliger is zwaar en zowel emotioneel en fysiek belastend: dieren redden van geweld en honger, zorgen voor medische behandelingen, en dat dag in dag uit, met vaak het geluid van luchtaanvallen in de achtergrond. Toch gaat Olga door, gedreven door het besef dat als zij het niet doet, niemand het zal doen. Olga richt zich op de fondsenwerving, de administratie en het contact met sponsoren. Op Vrijwilligersdag brengen we een ode aan Olga en alle andere vrijwilligers die met hart en ziel het verschil maken. Zelfs in de meest uitdagende omstandigheden.
Hoe het begon voor Olga…
Olga, kun je ons vertellen hoe je bent begonnen met het opvangen van dieren in Dnipro? Hoe is Pegasus ontstaan?
Ik was gewoon een gewone persoon die zwerfdieren voerde in de buurt van mijn huis. Voor de oorlog waren het 23 honden, nu zijn het er 42. Ik verzorgde ze, liet ze behandelen en steriliseren, en wanneer er puppy’s werden geboren, zocht ik nieuwe families voor hen. Ik hou heel veel van honden, en zo zorg ik al 12 jaar voor straat- en zwerfhonden.
Op een dag verdween mijn geliefde straathond Malysh (Baby in het Oekraïens). Hij was drie maanden lang weg. Ik zocht overal maar kon hem niet vinden. Na drie maanden verscheen hij weer! Hij was heel mager en ziek, hij kon niet lopen, hij leek wel een levende dode. Vervolgens bracht ik hem naar de dierenkliniek. Daar bleek dat er op hem was geschoten: in zijn poot zaten drie kogels. Ze hadden hem mishandeld, zijn keel opengesneden en op zijn geslachtsdeel sigarettenpeuken uitgedrukt. Hoe hij heeft kunnen overleven en terugkomen, weet ik niet.
Poot geamputeerd
Ik heb hem heel lang laten behandelen, hij lag twee maanden in het ziekenhuis. Zijn poot moest worden geamputeerd. Toen hij herstelde, moest hij het ziekenhuis verlaten. Maar waarheen? Terug de straat op? Hij had nu nog maar drie poten.
Ik begon een opvangplek voor hem te zoeken. En bezocht verschillende asielen in Dnipro, maar daar waren de omstandigheden slecht. Tot ik Pegasus vond.
Ik belde Lena (oprichter van Pegasus en asielmanager) en vroeg of ze Malysh kon opnemen. Ze zei: “Breng hem maar.” Ik bracht Malysh en zo kwam ik in 2017 bij Pegasus terecht.
Toen was er bijna niets: alleen 30 houten hokken en veel honden aan de ketting. Zo begon mijn bijzondere weg bij Pegasus.
Pegasus is officieel opgericht in 2016, maar het werk van Pegasus begon al in 2011. Met 60 honden bij Lena.
Pegasus en de oorlog
Hoe is Pegasus door de oorlog veranderd? Hoe is jouw werk door de oorlog veranderd?
Pegasus is in de afgelopen 4 oorlogsjaren enorm veranderd. Voor de oorlog waren er 200 honden en 50 katten. Nu zijn het er 1200 honden en 400 katten, in totaal zo’n 2.000 dieren.
Al vier jaar lang zoeken we voortdurend naar gezinnen voor de dieren. We hebben meer dan 1000 dieren een nieuw thuis gegeven, maar het aantal dieren neemt niet af — het wordt alleen maar groter.
De agressie en voortdurende bombardementen van Rusland, de constante vernietiging van huizen, hele dorpen worden met de grond gelijkgemaakt. Mensen vluchten en laten duizenden dieren achter. De dieren zijn gewond en hongerig. De oorlog is een ware hel voor ze.
In vier jaar tijd zijn wij bijna als robots geworden: we redden, verzorgen, behandelen en zoeken nieuwe huizen voor de dieren. We slapen nauwelijks, de omstandigheden zijn verschrikkelijk: er is namelijk geen stroom, geen financiering en geen voedsel. Elke dag vechten we voor het leven van duizenden dieren.
Voor de oorlog hadden we geen problemen met voedsel of financiering, en waren er niet dagelijks duizenden dieren die gered moesten worden. Mensen hielpen ons toen met hun handen én met geld. Maar door de oorlog zijn veel mensen vertrokken, er is geen hulp meer, terwijl het aantal dieren enorm is gegroeid.
Moedige vrijwilliger
Wat drijft jou om dit zware werk te blijven doen, dag in dag uit, onder deze complexe omstandigheden?
Ik weet dat als ik stop, als ik ophoud met redden, niemand het zal doen. Als ik zelfs maar één dier kan redden, zal ik dat doen.
Pegasus zal zoveel dieren opnemen en redden als mogelijk. Ik zal hoe dan ook blijven zoeken naar voedsel, medicijnen, hokjes en hokken voor hen.
Ik weet 100 procent zeker dat wanneer de oorlog voorbij is, mensen terugkeren naar huis en naar Pegasus zullen komen om de dieren mee naar huis te nemen. Ik weet dat onze inzet niet voor niets is. Al dit werk geeft duizenden dieren een leven.
Wat zijn de grootste uitdagingen waar jij en je team mee te maken hebben op dit moment?
Het grootste probleem is geld. Zo’n grote opvang als Pegasus heeft veel financiering nodig.
Er is constant te weinig voedsel. Denk aan hooi, blikvoer en droogvoer. Ook benzine, generators, laadstations en powerbanks zijn hard nodig. Net als medicijnen, en dan ook in grote hoeveelheden. Ook zijn hokken en huisjes dringend nodig. Zo hebben we ruimte nodig voor de katten, ezels en pony’s.
Al dit alles kost heel veel geld.
Noodhospitaal
Hoe ziet jouw dag eruit als vrijwilliger bij Pegasus? Hoe laat begin je ’s ochtends en hoe laat eindigt je dag meestal? Werk je van ’s ochtends vroeg tot laat in de avond?
Ik sta elke dag om 5:30 uur op en ga om middernacht naar bed. Als er niet gebombardeerd wordt, kan ik wat slapen, anders niet.
Bij Pegasus werken we 24/7. Er is altijd iemand aanwezig in Lucy’s Emergency Animal Hospital, want er zijn enorm veel zieke dieren. De medewerkers komen om 7 uur ’s ochtends aan bij Pegasus en vertrekken pas om 20 uur ’s avonds.
Busya
Vind jij het moeilijk om de dieren ’s avonds achter te laten en weer naar huis te gaan? Neem je wel eens dieren mee of overweeg je adoptie?
Bij Pegasus zijn heel veel dieren aanwezig, er is heel veel werk en er zijn niet genoeg medewerkers. Er is geen geld om salarissen te betalen, en niemand kan het zich permiteren om gratis te werken. Daarom is er bij Pegasus te weinig tijd om aandacht aan elk dier te geven.
Ik heb een oude hond Busya geadopteerd, ze is nu 13 jaar oud. Ook mijn driepotige Malysh woont bij Pegasus, en ik zal hem na de oorlog mee naar huis nemen.
Alle dieren bij Pegasus willen liefde en aandacht, ze willen allemaal een thuis en een familie die van hen houdt.
Hoe reageren de dieren op de stress en het geweld om hen heen? Wat geeft jou kracht om door te gaan?
Dieren reageren heel heftig op de explosies. Vooral oudere dieren kunnen het bijna niet aan; veel van hen overlijden omdat hun hart het niet volhoudt. We geven ze kalmeringsmiddelen, maar dat helpt niet altijd.
Door de oorlog komen veel dieren om het leven.
Steun uit Nederland
Hoe is het voor jou om te weten dat er veel mensen zijn in Nederland die Pegasus willen helpen met donaties, spullen, etc?
We zijn ontzettend dankbaar voor alle mensen in Nederland, voor iedereen die Pegasus helpt.
Deze hulp is onbetaalbaar. Dankzij jullie steun houden we Pegasus draaiende en kunnen we dieren redden. Zonder jullie hulp zou Pegasus al gesloten zijn!
Wat betekent het voor jou dat we binnenkort langskomen om jouw werk als vrijwilliger van Pegasus van dichtbij te zien?
We kijken erg uit naar jullie komst bij Pegasus. We zijn heel blij dat jullie, ondanks het gevaar, naar Pegasus komen. In de afgelopen 4 jaar oorlog zijn we één grote familie met jullie geworden. Jullie hulp en steun betekenen ontzettend veel voor ons, vooral in zulke zware tijden.
Als wij straks naar Dnipro komen, wat zou je ons als eerste willen laten zien bij Pegasus?
Ik zal jullie alles laten zien wat er bij Pegasus is. Jullie kunnen zien hoe de opvang in één jaar tijd is veranderd.
Ik wil jullie alle dieren laten zien die we hebben gered uit de oorlogsgebieden.
Dromen van een vrijwilliger
Waar droom je van, voor Pegasus en voor jezelf, als de oorlog voorbij is?
Mijn droom is dat de oorlog eindigt en dat alle dieren van Pegasus een gezin vinden, waar ze liefde en een goed leven krijgen.
En persoonlijk droom ik ervan om in stilte te kunnen slapen, veilig over straat te kunnen lopen en naar de zee te gaan.
Wat geeft jou kracht om door te gaan?
Mijn kracht zit in de dieren.
Alleen voor hen sta ik elke dag op: dieren redden, verzorgen, voeden, een thuis zoeken en financiering regelen.
Wanneer ik in hun bangige oogjes kijk, klinken de vragen: Waarom? Waar is mama? Waar ben ik? Wat gebeurt er? Hier zit mijn drijfveer. Om hen te helpen, om alles te doen zodat ze gezond, verzadigd en veilig zijn.
Lieve vrijwilliger Olga, het hele team van House of Animals bedankt je voor je aanhoudende en zeer waardevolle inzet voor de dieren. Zonder mensen als jou, Lena en de andere vrijwilligers bij Pegasus zijn zij aan hun lot en de oorlog overgelaten.
Wat kan jij doen?
- Help de oorlogsdieren in nood!
- Volg het werk van House of Animals in Oekraïne via AnimalsToday, Facebook en Instagram
- Adopteer een dier op afstand in Oekraïne!
- Lees ook op Animals Today:
Nederlandse oorlogskeuken voor achtergelaten dieren Oekraïne
©AnimalsToday | House of Animals Estefania Pampin Zuidmeer
