Marius KolffStierengevechten zijn gruwelijke evenementen die jaarlijks zo’n 250.000 stieren het leven kosten. Het onnodige leed van elk levend wezen is verwerpelijk. De strijd die wordt geleverd tegen een weerloze stier in een arena die een vorm heeft waarbij de stier niet kan vluchten noch bescherming kan vinden is niets anders dan een marteldood. Vele malen erger dan wat er in een slachthuis gebeurt.

Vergelijk dit eens: gaat u wel eens gezellig naar het slachthuis om naar het doden van runderen te kijken? Te midden van de gruwelijke martelingen van de stieren loopt nog een ander dier rond, een dier dat eveneens ongevraagd de arena in wordt gedreven. Een dier dat – net als de stier trouwens – een vluchtdier is, maar dat niet mag vluchten, want dat van de mens in een ritueel proces mee ten strijde moet trekken tegen de stier. Omringd door een vijandig lawaaiig publiek, geconfronteerd met een stier waarvoor het paard wil vluchten.Een stier die ook wil vluchten en die nauwelijks nog goed kan zien van ellende, van angst, of omdat gewoonweg zijn ogen met iets zijn ingesmeerd, en die in paniek door dit alles vaak nog slechts het paard als de vijand in die arena ziet.

Daar lopen ze dan, de paarden, onze eeuwenoude edele vrienden. Paarden die door de mens gedwongen worden om mee te ‘vechten’ tegen de stier. Dat gebeurt, meerdere paarden per gevecht, nog veel meer paarden per ‘voorstelling’, want er zijn doorgaans zes gevechten per stierengevecht . Vaak worden wat oudere paarden gebruikt, paarden die anders toch maar naar de slager zouden gaan. Als dank voor hun levenslange dienst aan de mens mogen ze dan nog even kort voor hun dood een monsterlijke ervaring doormaken. Een ervaring die heel vaak lijdt tot de dood van het paard in of bij de arena. Op de 250.000 stieren die jaarlijks in of net buiten de arena’s sterven, gaan ook nog eens een geschatte 80.000  dood aan een evenzo gruwelijke dood. T-a-c-h-t-i-g-d-u-i-z-e-n-d paarden per jaar, ik benadruk het nog maar eens even.

Ik kan u zeggen dat ik altijd erg onthutst raak wanneer ik hoor dat een paard weer immens heeft geleden in een arena. Zo werd ik enkele jaren geleden in Spanje geïnterviewd door een journalist van het Franse persbureau AFP bij de grote stierenvechtarena Las Ventas in Madrid. Ik was er vanwege mijn werk en u zult begrijpen dat het interview over het stierenvechten ging. De journalist herinnerde mij nog even er aan dat de avond tevoren in Las Ventas een paard zijn buik was opengereten waarbij ingewanden naar buiten kwamen. Tijdens het interview was ik als gebruikelijk nogal gedreven, maar bij de herinnering door de journalist kwam mij het beeld van het paard weer voor ogen. Het beeld van dat edele dier, dat gehoorzaam die arena binnenging en dat daar zo gruwelijk werd mishandeld. Door dat beeld raakte ik in vuur en vlam en het interview kreeg een kracht die zijns gelijke nauwelijks kende. Ik zag mijn foto en het interview over de gehele wereld en zelfs op Chinese websites terug! Zo boos kan ik worden. Natuurlijk, boos om het leed de stieren aangedaan, maar misschien nog wel veel bozer, want zo vaak vergeten, om het leed dat de vele paarden wordt aangedaan tijdens de stierengevechten in en buiten de arena’s.

Marius Kolff, CAS International (Comité Anti Stierenvechten)